Morgunn - 01.12.1971, Blaðsíða 17
OPINBERANIR EMANIJELS SWEDENBORG
95
að gæzkuríkur og algóður Guð skuli geta látið allt hið illa og
viðurstyggilega, er gerist i heiminum og meðal manna, við-
gangast, ef Hann á að geta kallazt algóður? Slíkt hlýtur að
vera þversögn, því það samrýmist ekki hvað öðru. — Þessu
svarar Swedenborg með því, að benda á, að frjáls vilji sé ein
þýðingarmesta eigind mannsins og hann sé það, er geri honum
mögulegt að endurfæðast og öðlast andlega lausn eða sálu-
hjálp. Illt og gott skapi möguleika til að velja, en ef þessi þátt-
ur væri þurrkaður út, yrði maðurinn þar með gerður að vél-
menni. Kærleikur og gæzka Guðs sé hins vegar fólgin í því,
að jafnvel hið illa feli í sér gott, þvi lögmálin hafi hann gert
svo úr garði, að að lyktum verki það illa manninum til góðs.
Lögmálið verki þannig, að þvi meiri syndir sem hann drýgi,
og því meiri illverk sem hann fremji, því meira þjáist maðm'-
inn. Að baki öllu þessu sé þannig kærleiksríkt markmið, en
gæzkan hins vegar, verki þannig, að hún færi honum frið,
hamingju og sáluhjálp. Fyrir lögmálið leitar allt síns jafnvæg-
is, en maðurinn hefur frelsið til að velja og skapa sér sitt hlut-
skipti. — Þeir — segir Swedenborg — sem skynja þetta á annan
veg, hafa gengið villunni á vald. -— Hann segir til viðbótar,
séð frá ópersónulegu og hærra sjónarmiði er illt og gott í raun-
inni ekki til, eins og maðurinn skynjar það, heldur aðeins hið
hærra og lægra góða. — Maðurinn skynjar þetta sem and-
stæður sitt til hvorrar handar, vegna þess að hann er eins og
miðpunktur á mælistiku, og afleiðingar eigingimi hans eða
gæzku í garð annarra verka á hann sitt með hvoru móti, sem
hann kallar illt eða gott, eftir því hver tilfinning gagnverkun-