Morgunn - 01.12.1971, Blaðsíða 95

HULDA S. HELGADÓTTIR
173
Kirkjubrú. Foreldrar hennar tóku þrjú börn í fóstur og reynd-
ust þeim eins og sínum. Tvö þeirra eru nú horfin af jarðar-
sviðinu. Eitt þeirra lifir, Erla Marínósdóttir. Hún er gift og bú-
sett í Svíþjóð. 1 þessum hópi bróður og fóstursystkina ólst
Hulda upp. Mér þykir ekki ósennilegt, að listræn barnssál
hennar hafi orðið fyrir áhrifum af hinu heillandi umhverfi,
því að á Álftanesi er hátt til lofts og vítt til veggja. Lengst í
austur gnæfir fagur fjallahringur, ýmist í blámóðu fjarskans
eða með snæviþakta tinda. Þá er hafið framundan. Það er
tryllt og æst.
Það er taumlaust afl,
en tónar þess laða þó,
því til eru strengir i sérhverri sál,
er samóma hafsins óð.
Mér finnst mjög líklegt að hin hrifnæma og listelska barns-
lund hafi oft hrifizt af hinu fagra umhverfi. Hún var snemma
hrifin af sönglist, og mjög ung lærði hún á orgel hjá Ingi-
björgu Benediktsdóttur og síðar hjá Páli Isólfssyni. I nokkur ár
var liún organleikari í Bessastaðakirkju. Hún liafði bjarta og
fagra söngrödd svo af bar. Hulda var ekki nema fimmtán ára
er hún fór i Kvennaskólann. Þaðan útskrifaðist hún sautján ára
gömul. Eftir það kenndi hún um árabil við barnaskólann á
Álftanesi. Faðir hennar annaðist póstþjónustu á Álftanesi og
ung var Hulda, er hún tók að hjálpa honum við þau störf, og
fórst það vel eins og alit, sem hún bar hönd að. Árið 1941 deyr
móðir hennar. Var það mikið áfall og orsakaði ýmsar breyting-
ar á æviferli hennar, því að nú varð hún að taka við bústjórn
hjá föður sínum, sem hún var lítt vön. Þótt hún hjálpaði móður
sinni stundum voru henni önnur störf eiginlegri. En 15. ágúst
1942 giftist Hulda Þórði B. Þórðarsyni afgreiðslumanni og
fluttist með honum til Hafnarfjarðar ásamt föður sínum, sem
dvaldist á heimili þeirra hjóna til dauðadags og naut ástríkis
hjá fjölskyldunni. Hulda bjó þeim hlýtt og vistlegt heimili, og
þar ríkti friður og eining. En vettvangur hennar varð brátt