Morgunn - 01.12.1971, Blaðsíða 29
OPINBERANIR EMANTJELS SWEDENBORG 107
því að sameina trú og vísindi, þar sem honum var hinn sam-
eiginlegi grundvöllm- augljós allt frá æsku. Þetta hefur hon-
um tekizt með merkilegu móti, og sennilega með víðfeðmari
hætti en hann hefur í upphafi rennt grun i. — Vitranir hans
hafa gert honum kleift að komast að sjálfum kjarna trúarinn-
ar og túlka grundvallar-sannindi hennar með ljósari hætti en
sennilega nokkrum öðrum liefur tekizt fyrr og síðar.
Raunhœf IrúarhrögS — raunhœft lífsviðhorf.
1 framsetningu Swedenborgs verða mörg hin torskildustu
atriði, sem mjög hafa vafizt fyrir mönnum, einföld og auð-
skilin. Sem stutt dæmi um þetta skal hér að lyktum lauslega
rakið, hvernig hann útlistar eðli lífsins og grundvöll sannrar
guðstrúar. Hann segir: „öll trúarbrögð eru fyrst og fremst
tengd lífinu sjálfu, og sömi trúarbrögð eru það, að gjöra hið
góða í öllum efnum og þjóna því“. Trú, byggða á skynsemi-
gæddum kærleika, segir hann grundvöll og drifafl góðs og nyt-
sams lífs, og á öðrum stað segir hann: „Guðsríki er ríki nyt-
semdanna“, en allir skilja þann einfalda sannleik, að nytsem-
in í hverju sem er, er grundvöllur alls hins góða, og um leið
undirstaða allrar sælu og hamingju, ekki aðeins á himnum,
heldur einnig í okkar jarðnesku veröld. — Hann kennir það,
að „að elska Guð“ sé að virða öll lögmál lífsins í smáu sem
stóru. Þetta skýrir hann nánar á eftirfarandi hátt: Enginn
maður getur með sanni elskað það, sem hann ekki þekkir, og
enginn getur þekkt Guð sem persónu, en allir sjá og geta
þekkt Hann fyrir lögmálin sem eru lögmál lífsins sjálfs, er alls
staðar blasa við manninum. — Manninum er þannig í sann-
leika ókleift að elska Guð með persónulegum hætti, en það sem
átt er við með boðorðum Krists og spámannanna um „að elska
Guð“ er, - segir Swedenborg -, að virða og elska öll lögmál
lífsins og fara eftir þeim í hvívetna. — Þá segir hann enn-
fremur um boðorðið „að elska náungann eins og sjálfan sig“
að það sé að rækja skyldur sínar í öllum atriðum, smáum sem
stórum, með alúð og kostgæfni, því að það sé í rauninni hinn