Morgunn - 01.06.1981, Blaðsíða 13

SKILNINGUR . . .
11
anna, og það er slíkur staður, sem Jesús hefir í huga, þegar
hann segir við ræningjann á krossinum: „I dag skalt þú vera
með mér í Paradís.“ (Lúk. 23, 43).
Af þessari trú, sem ég hér hefi lýst, leiðir það, að menn
gátu hugsað sér „yfirnáttúrlega“ atburði sjálfsagða og eðlilega.
Þegar Páll postuli talar um, að menn fái andlegan likama
eftir dauðann, er það honum ekki yfirnáttúrlegt fyrirbæri út
frá máli nútíma raunvísinda, heldur jafnsjálfsagt og maður-
inn hefir jarðneskan líkama á jörðinni. Það er Guð, sem gefur
hverri lifandi veru líkama eftir vild sinni. (I. Kor. 15,
38). Þegar .Tesús birtist Páli við Damaskushliðin, kemur Páli
ekki til hugar að spyrja hvort „yfirnáttúrlegur“ atburður sé
raunverulegur eða ímyndaður. Hann tekur hann sem gefinn
hlut og hegðar sér samkva'int því. Þannig gæti ég haldið
áfram að sýna fram á, hvernig þeir atburðir, sem við í dag
köllum yfirnáttúrlega, þóttu sjálfsagðir og eðlilegir i fornöld.
Kannske ættum við að gefa kraftaverkunum sérstakan gaum
í þessu sambandi. Það var engin nýlunda, að undramenn
kæmu fram. Sumir guðfræðingar, sem mikið tillit er tekið
til, halda því fram, að það sé að minnsta kosti erfitt að halda
fram kraftaverkum Biblíunnar sem sannsögulegum atburð-
um, nema einnig séu teknar til greina frásagnir af mönnum
eins og Apolloniusi frá Tyana, svo að eitt nafn sé nefnt. Vitað
er, að við hin mörgu hof Asklepiusar, lækningaguðsins gríska,
voru stundaðar lækningar, sem við myndum nefna andlegar
lækningar, og talið var, að prestarnir við Dyonisusarhofin
gætu breytt vatni í vín. Lg var einu sinni staddur í hópi nokk-
urra nýjatestamentisfræðinga, sem ræddu saman í léttum
tón á ferðalagi. Þá sagði einn þeirra: „Lg álít, að þeir hafi
gert þetta, en hvernig þeir fóru að því, jiað hefi ég ekki hug-
mynd um.“
Þó að menn fornaldarinnar spyrðu ekki, eins og við, hvort
yfirnáttúrlegir hlutir gætu gerst, voru þeir engan veginn
hugsunarlausir um éSli éSa gerS slíkra fyrirbæra. Við jiurfum
ekki annað en athuga sumar frásagnir Nýja testamentisins
af gaumgæfni til að sjá, að höfundarnir gera ráS fyrir, dS slík