Morgunn - 01.06.1981, Blaðsíða 70

68
MORGUNN
vera. Það er eigi aðeins, að skólpinu úr hverri íbúð manna
sé veitt i næsta fljót, á eða læk, heldur fljóta þangað einnig
alls konar úrgangsefni úr verksmiðjum og stóriðjustöðvum,
en slík efni, sem maðurinn óhreinkar umhverfi sitt með,
munu nú vera nær hálfri miljón að tölu og mörg baneitruð.
Sjórinn er einnig að verða að allsherjarforarvilpu langt út
frá ströndum allra hinna þéttbýlli landa, því að allt skólpið,
sem veitt er i hið rennandi vatn, fellur i hann að lokum.
Auk þess eru þau hundruð þúsunda lesta af olíu, sem farið
hafa í sjóinn á undanförnum árum, er stór olíuskip hafa
farizt, ýmist uppi við landsteina eða úti á rúmsjó. Ein afleið-
ing þess er, sem kunnugt er, dauði mikils fjölda sjófugla,
sem gerast ósjálfbjarga og veslast upp, er olían kemst i fiðrið.
Enginn, sem annt er um heilsu sína, myndi vilja lauga sig
í þvilíku skólpi, enda hafa baðstaðir víða lagzt niður við ár
og sjávarstrendur. Samt verða menn að drekka skólpið.
Neyzluvatn er víða fengið úr fljótum þeim, sem áður hafa
tekið við frárennsli margra borga, þó að svo eigi að vísu að
heita, að vatnið hafi verið hreinsað áður. Vér Islendingar
megum hrósa happi, að ekki er eins illa komið hér og víða
annarsstaðar. Þó er hér líka fyllsta ástæða til að vera vel á
verði. Fyrir stríð var hreinn og góður sjór hérna í Fossvogin-
um, þar sem gott var að leggjast til sunds. Og öllum er kunn-
ugt, hvernig nú er komið.
Þurrlendið er óprýtt, atað og eitrað með alls kyns úrgangi
og óþverra. Bilagrafreitirnir svonefndu og ruslahaugarnir
utan við stórborgir iðnaðarlandanna eru þar til dæmis meðal
annars.
Að undanförnu hafa verið að berast kvíðvænlegar fregnir
af meðferð herveldanna á eiturgasi. Ýmsar tegundir af efn-
um þessum eru nú orðnar úreltar og eru þó vissulega meira
en nógu eitraðar samt. Fyrir nokknnn mánuðum varð það
uppskátt, að bandaríska herstjórnin ætlaði að flytja 27 000
lestir af baneitruðu tauga- og sinnepsgasi frá heimsstyrjaldar-
árunum, er svaraði ekki lengur kröfum tímans, til hafnar-
borgar nokkurrar á austurströnd landsins, en þaðan skyldi