Morgunn - 01.06.1981, Blaðsíða 55

NÝALDARIÍENNINGAR TÍBETANS
53
hún hafa þvertekið fyrir þetta, þvi að hún hafði ýmugust
á ósjálfráðri skrift og þvílíkum fyrirbærum. Henni var svar-
að því, að hér væri ekki um að ræða neina ósjálfráða skrift
né önnur fyrirbæri hinnar lægri ófreskigáfu, heldur æðri
tegund firðhrifa, en á því sviði hefði hún sérstaka hæfileika
til að bera. Hún lét ekki til leiðast að lieldur, og kvaðst þá
þessi ósýnilegi viðmælandi, sem raunar var meistarinn Dsjúal
Khúl, mundu vitja hennar aftur að þrem vikum liðnum. Hann
stcð við það, og varð það nú að samkomulagi, að hún skyldi
rita fyrir hann í fáeinar vikur. ILn raunin varð sú, að sam-
starf þetta hélzt um 30 ára skeið, þar til er hún andaðist
1949.
Um starf sitt að ritun þessara bóka segir hún svo: „Þegar
ég er að skrifa, er ekkert óvirkt neikvæði í huga mínum,
heldur einbeitt, jákva'ð athygli. Öll skilvit min eru fullkom-
lega vakandi, og i því, sem ég aðhefst, er ekkert ósjálfrátt.
Ég hlusta einungis og rita orðin, sem ég heyri, eða hugsanir
þær, sem berast heilavitund minni hver af annarri. Það, sem
út er gefið á bók, er í engu breytt, frá því sem það barst mér
til vitundar, að öðru en þvi, að ég kann að slétta enskuna
hér og þar eða fella niður óvenjulegt orð og setja í staðinn
annað ljósara, en ævinlega þó þannig, að merking haldist
algerlega óbrengluð. Ég hef aldrei breytt neinu í því, sem
Tíbetinn hefur sagt mér fyrir. Ef ég gerði það, myndi hann
aldrei framar láta mig rita neitt fyrir sig. Mér er fyrir miklu,
að þetta komi skýrt fram. Ég skil ekki alltaf það, sem mér
er lesið, og er því ekki heldur ævinlega sammála. En ég rita
það allt samvizkusamlega og kemst þá síðar að þeirri niður-
stöðu, að það sé rökrétt og skynsamlegt og höfði til hinnar
innri skilningar“.
Ég skal þá nefna hinar helztu af bókum þeim, sem til urðu
á þennan hátt. Hin fyrsta fjallar um vigðir manna og ver-
unda á æðri þróunarstigum og nefnist á frummálinu „Ini-
tialion Human and Solar“. Þar er meðal annars skýrt frá
starfi meistaranna og tengslum þeirra við mannkynið og sýnt
fram á, að vigð er i raun og veru ávallt tiltekin vitundar-