Saga - 1969, Blaðsíða 233

RITFREGNIR 229
5. Brb. v.stj., 4. bd., bls. 149—150.
6- Rskjs.: Brb. sölunefndar F., nr. 3958 og 3962.
7. Brb. sölun. F. nr. 3859.
°- Sjá t. d. bréf Weldings í kaupmannabréfum til stiftamtm. úr
Kjalarnesþingi. (Þjskjs.).
9. Rskjs.: Rtk. 373; 121 (Islandske sopasser).
10- Sigurður Skúlason: Saga Hafnarfjarðar, bls. 254—255 og 264. Sbr.
t. d. brb. sölun. F., nr. 3732.
U. Þorkell Jóhannesson: Lýðir og landshagir I, bls. 289. Sbr. fylgi-
skjöl með landsyfirréttardómi nr. 1, árið 1804.
" C. U. D. Eggers: Philosophische Schílderung der gegenwártigen
Verfassung von Island, bls. 300—301. Sbr. bréf til landsnefndar sið-
ari, nr. 212 og 241.
l3. Sjá fríhöndlunarauglýsinguna, 3. og 13. gr. og verzlunartilskip-
unina, II. kap., 1. gr. (Lovsaml. for Isl. V, bls. 331, 334 og 434). Sbr.
uppkast að verzlunartilskipuninni, bls. 58, í bréfum til landsn.
síðari, nr. 241.
Sigfús Haukur Andrésson.
ANDSVÖR UM TOSSALISTA
I síðasta árgangi Sögu — 1968 — birtist ritdómur eftir Jón Guðnason
Urn bók mína Eldur í aeðum. Ég get verið mjög ánægður með hina
alniennu umsögn hans um bókina, en eins og hann tekur fram, þá
n°fum „við Kristján" — ,,vakið slíkan áhuga á sögu aldamótamanna,
a° þess má nú vænta, að sagnfræðingar taki af kappi að rannsaka
Petta söguefni og kveðja sér hljóðs."!! Þó ég hafi ekki getað stillt mig
Urn að sletta hér tveimur upphrópunarmerkjum, segi ég það i alvöru og
ernlægni, að ég met mikils viðurkenningu og vinsamleg ummæli Jóns
m bók mína, þar sem hann verður líka að teljast lærðastur sagn-
ræðinga um það viðfangsefni, sem ég fjallaði um.
kn eftir alla vinsemdina bregður Jón svo á þann leik í síðari hluta
=reinarinnar að höggva í vinsamlegasta bróðerni af mér höfuðið. Hann
e'tir þeirri gagnrýnenda-aðferð, sem kalla mætti „tossalistaaðferð"
g er gamalreynd og kunn aðferð til að aflífa fræðimennskuæru hvers
anns, að tína saman tólf álna lista yfir villur og mistök höfundar
g_ sýna lesandanum þannig hve mikið mark sé takandi á þessum
Parnanni. Eg hef sjálfur beitt henni nokkrum sinnum, m. a. i greinum,
rn eg skrifaði á sínum tíma i Visi um orðabók Árna Böðvarssonar
Um Islenzka samtíðarmenn, en iðraðist þess í bæði skiptin, því að
b't a^ Þetta gaf ranga mynd, sem nálgaðist að vera rógur, af
um, sem voru að öðru leyti merkileg undirstöðuverk fyrir okkar
eslings alfræðiorðabókarlausu þjóð.
sp rægas*a dæmið um slíka tossalistaaðferð var annars sú meðferð,
oókmenntasaga Stefáns Einarssonar hlaut á sínum tíma í Skirni
af]'^1" alkunna' að bað var8 honum til mikils hnekkis. Ég álít, að sú
un hafi verið ósanngjörn og ódrengileg, ekki sízt þar sem Stefán