Saga - 1969, Síða 233

RITFREGNIR
229
5- Brb. v.stj., 4. bd., bls. 149—150.
6. Rskjs.: Brb. sölunefndar F„ nr. 3958 og 3962.
Brb. sölun. F. nr. 3859.
Sjá t. d. bréf Weldings í kaupmannabréfum til stiftamtm. úr
Kjalarnesþingi. (Þjskjs.).
9- Rskjs.: Rtk. 373; 121 (Islandske sopasser).
10. Sigurður Skúlason: Saga Hafnarfjarðar, bls. 254—255 og 264. Sbr.
t. d. brb. sölun. F„ nr. 3732.
11- Þorkell Jóhannesson: Lýðir og landshagir I, bls. 289. Sbr. fylgi-
skjöl með landsyfirréttardómi nr. 1, árið 1804.
12' C. U. D. Eggers: Philosophische Sehilderung der gegenwártigen
Verfassung von Island, bls. 300—301. Sbr. bréf til landsnefndar síð-
ari, nr. 212 og 241.
10- Sjá fríhöndlunarauglýsinguna, 3. og 13. gr. og verzlunartilskip-
unina, II. kap„ 1. gr. (Lovsaml. for Isl. V, bls. 331, 334 og 434). Sbr.
uppkast að verzlunartilskipuninni, bls. 58, í bréfum til landsn.
síðari, nr. 241.
Sigfús Haukur Andrésson.
ANDSVÖR UM TOSSALISTA
1 síðasta árgangi Sögu — 1968 — birtist ritdómur eftir Jón Guðnason
Ufn bók mína Eldur í æðum. FIg get verið mjög ánægður með hina
alrnennu umsögn hans um bókina, en eins og hann tekur fram, þá
l*öfum „við Kristján" — „vakið slikan áhuga á sögu aldamótamanna,
þess má nú vænta, að sagnfræðingar taki af kappi að rannsaka
^etta söguefni og kveðja sér hljóðs."!! Þó ég hafi ekki getað stillt mig
Uru að sletta hér tveimur upphrópunarmerkjum, segi ég það í alvöru og
01nlæSni, að ég met mikils viðurkenningu og vinsamleg ummæli Jóns
Urn bók mína, þar sem hann verður líka að teljast lærðastur sagn-
r®ðinga um það viðfangsefni, sem ég fjallaði um.
Hu eftir alla vinsemdina bregður Jón svo á þann leik í síðari hluta
§reinarinnar að höggva í vinsamlegasta bróðerni af mér höfuðið. Hann
e'tir þeirri gagnrýnenda-aðferð, sem kalla mætti „tossalistaaðferð"
°S er gamalreynd og kunn aðferð til að aflifa fræðimennskuæru hvers
lílanns, að tina saman tólf álna lista yfir villur og mistök höfundar
0g_ sýna lesandanum þannig hve mikið mark sé takandi á þessum
spámanni. Eg hef sjálfur beitt henni nokkrum sinnum, m. a. í greinum,
1 eg skrifaði á sínum tíma i Vísi um orðabók Árna Böðvarssonar
um íslenzka samtíðarmenn, en iðraðist. þess í bæði skiptin, því að
g fann, að þetta gaf ranga mynd, sem nálgaðist að vera rógur, af
um, sem voru að öðru leyti merkileg undirstöðuverk fyrir okkar
eslings alfræðiorðabókarlausu þjóð.
Se r®gasta dæmið um slíka tossalistaaðferð var annars sú meðferð,
n* l’ðkmenntasaga Stefáns Einarssonar hlaut á sínum tíma í Skirni
aH'f ^ a^unna’ a8 það varð honum til mikils hnekkis. Ég álít, að sú
Un hafi verið ósanngjörn og ódrengileg, ekki sízt þar sem Stefán