Uppeldi og menntun - 01.01.2010, Qupperneq 17

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 19(1–2)/2010
JÓHanna e inarSdÓtt i r
17
Langflestir foreldrarnir nefndu félagslega og tilfinningalega þætti þegar þeir voru
spurðir hvað þeim fyndist mikilvægt að börn þeirra lærðu í leikskólanum. Nokkrir
töluðu um að jákvæðni og félagsleg færni væru mikilvægustu uppeldisþættirnir. Ein
móðir ræddi t.d. um mikilvægi þess að barn hennar lærði að virða náungann og eigur
annarra og sagði: „Mér finnst mikilvægt að þau þroskist félagslega til dæmis og bara
[læri] að umgangast aðra af virðingu og þess háttar og líka bara umhverfi sitt.“
Ein móðir ræddi um mikilvægi vinanna í leikskólanum og komst svo að orði um
son sinn: ,,… svo á hann alveg grilljón og tvo vini og margar kærustur … lífið gæti
ekki verið betra.“
Margir nefndu samlíðan og mikilvægi þess að börn gætu sett sig í spor annarra og
lærðu að bera virðingu fyrir öðru fólki. Ein móðirin sagði:
Náttúrulega samskiptin við annað fólk skipta alveg rosalega miklu máli. Þú veist,
þegar þetta er orðið svona, þegar börn eru alltaf í leikskóla eða í hóp. Þú veist, þau eru
ekki ein heima hjá sér eins og kannski var hérna í gamla daga. Þá skiptir það náttúru-
lega rosalega miklu máli hvernig maður kemur fram við annað fólk og hvernig annað
fólk kemur fram við mann.
Í svipuðum dúr var umræða í öðrum hópi um félagslegan þátt leikskóladvalarinnar:
Móðir I: Er það ekki bara orðið þannig að, ég meina, ef þú ætlar að vera með börnin
heima þá einangrast þau, það er enginn heima.
Móðir II: Mér finnst bara upp á þroska …
Móðir I: Já, líka það.
Móðir III: Ég mundi, þó ég væri heima, ég mundi aldrei gera barninu mínu það að
vera eitt heima allan daginn þangað til að það færi í skóla. Ég mundi aldrei gera það.
Þó að það væri ekki nema hálfur dagurinn; bara læra að leika sér, bera virðingu fyrir
öðrum, annarra manna dóti, bara læra að umgangast fólk.
Í tengslum við umræðu um að börn lærðu að sýna öðrum virðingu og væntumþykju
var einnig rætt um einelti eins og fram kemur í umræðunni hér á eftir.
Móðir I: Og, þú veist, þetta að bera virðingu fyrir öðrum.
Faðir: Já, já.
Móðir II: Geta sett sig í spor annarra.
Móðir I: Já.
R: Já, þessi félagsþroski?
Móðir II: Já, einmitt það, bara eins og þetta með að allir geta lent í einelti og þau líka
– að geta hjálpað öðrum við það.
Móðir I: Já, akkúrat.
Faðir: Ég held að það sé rosalega mikilvægt.
Móðir II: Og fá að vera þau sjálf, bara það að kenna þeim að virða sjálf sig líka; að það
eru ekki allir eins og [maður] þarf ekkert að vera eins og allir aðrir.
R: Einmitt.
Móðir I: Og bera virðingu fyrir því ef einhver er öðruvísi, ekki horfa á það að einhver
er öðruvísi heldur bara að svona er þessi einstaklingur og ég er svona.