Uppeldi og menntun - 01.01.2010, Síða 102

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 19(1–2)/2010102
trú á eigin færni og Hvati t i l námS
Eftirtektarvert er að þrátt fyrir kvíðann höfðu aðeins tveir þátttakenda sótt námskeið
sem boðið var upp á í skólanum til þess að auðvelda nemendum að glíma við hann,
einkum í tengslum við próftöku, en einnig til að vinna með námsörðuleika sína,
skipuleggja tíma sinn og þar fram eftir götunum. ýmislegt sem fram kom í viðtöl-
unum bendir til þess að óframfærni gæti verið ein ástæða þess að nemendur, sem eiga
við námsörðugleika að stríða, sæki sér ekki aðstoð og noti sér síður bjargir sem boðið
er upp á í skólanum að eigin frumkvæði.
Að hætta eða halda áfram
Eins og fyrr hefur komið fram héldu fjórir þátttakendur áfram námi á meðan hinir sex
hættu. Einn fjórmenninganna sker sig úr hópnum fyrir það að hann taldi sig aldrei
hafa þurft að glíma við sérstaka námsörðugleika. Ástæðan fyrir því að hann hafi hafn-
að á AN1 í VMA hefði verið kæruleysi og skortur á metnaði þegar hann var í 10. bekk.
En þrátt fyrir verulega námsörðugleika héldu þrír þátttakenda engu að síður áfram.
Sá sem stóð verst að vígi við upphaf veru sinnar í VMA fór með hálfum huga í skólann
og var eiginlega búinn að ákveða að fara ekki en skipti um skoðun. Hann rak sig fljótt á
sömu örðugleikana; lesturinn var að trufla hann. En hann fékk greiningu eftir nokkurn
tíma og gafst ekki upp. Eftir að hafa tekið upprifjunaráfanga í stærðfræði komst hann
inn á brautina sem hann helst hafði áhuga á, byggingadeildina. Þá fór landið að rísa
en tungumálin vöfðust fyrir honum áfram. Hann sagði:
Þetta er eins og maður sé alltaf sleginn í gólfið aftur og aftur. Þetta var svolítið leiðin-
legt. Ég var búinn að falla þrisvar bæði í ensku og dönsku. Ég veit ekki hvað varð til
þess að maður reyndi alltaf aftur.
Hann var reyndar alveg við það að gefast upp en fór þá til námsráðgjafa sem benti
honum á að hann uppfyllti skilyrði sem gæfu honum kost á að sækja um undanþágu
frá ensku og dönsku. Þá heimild fékk hann og þá gat hann einbeitt sér betur að fag-
greinum. Það virðist hafa gert gæfumuninn enda var hann þar á sviði sem vakti áhuga
hans og honum fannst hann ráða við. Fram kemur að þessi piltur var sá þátttakandi
sem var svartsýnastur við upphaf skólagöngu sinnar í VMA.
Einnig kom í ljós að viðkomandi nemandi stóð sig prýðilega í verklegu námi og
bóklegum greinum er tengdust því. Það varð meðal annars til þess að hann fékk þessa
sérstöku undanþágu frá tungumálum.
Þegar hann hafði brautskráðst sem húsasmiður frá VMA lá leiðin rakleitt í sveins-
prófið, sem er lokaáfanginn. Stoltið leynir sér ekki í þessum orðum hans:
Ég var alveg ótrúlega montinn með að hafa náð þessu.
Af framansögðu má ráða að það virðist hafa gert gæfumuninn að þeir sem héldu
áfram í skólanum höfðu þrátt fyrir allt trú á að þeir gætu þetta, höfðu áhuga og
stefndu að ákveðnu marki. Þeir leituðu sér jafnframt aðstoðar og ruddu hindrunum
úr vegi. Hina, aftur á móti, sem hættu, brast kjarkur og úthald. Þeir voru óframfærnir
og leituðu sér ekki aðstoðar.