Uppeldi og menntun - 01.01.2010, Qupperneq 100

Uppeldi og menntUn/icelandic JoUrnal of edUcation 19(1–2)/2010100
trú á eigin færni og Hvati t i l námS
af þessu öllu sem dró mann svolítið niður. Það var kannski verst að maður hafði ekki
mikla trú á sjálfum sér.
En sumir höfðu augastað á einhverju sérstöku, komust ekki strax í það nám sem þeir
helst hefðu viljað og brast þolinmæði:
Ég var að hugsa um málminn en komst ekki inn á þá braut strax út af stærðfræð-
inni. En ég komst inn á tréiðnaðarbrautina á annarri önn eða var þar til hliðar við
Almennu brautina. Svo var ég að fá lélegar mætingar og eitthvað svoleiðis. Ég hjakkaði
eiginlega bara í sama farinu með lærdóminn.
Fram kemur hjá öllum að þeir voru algjörlega óráðnir um hvað þeir vildu helst taka
sér fyrir hendur þegar þeir komu í skólann. ,,Ég var ekki búinn að ákveða neitt,“ sagði
einn þátttakenda, sem fannst hann hafa komist að þeirri niðurstöðu að loknum grunn-
skólanum að hann gæti ekkert:
Ég fékk ekkert áhuga á því að verða smiður fyrr en ég fór í NSK-áfangann, þar sem
við kynntumst meðal annars trésmíðadeildinni. Mér fannst þetta fínt að fara inn á
þessar mörgu brautir; bakaði, fór í vélvirkjun og smíðar og svo framvegis. Þegar
maður fór yfir þetta allt saman þá sá maður hvað maður gæti helst hugsað sér að
gera. Og strax á eftir NSK fór ég í framhaldsáfanga í trésmíðadeildinni. Það var mjög
gott. Ég gat valið þannig áfanga í hinum deildunum líka.
Fram kemur að sexmenningarnir sem hættu námi virtust ekki hafa verið andsnúnir
frekari skólagöngu þegar þeir settust í VMA. Þeir kváðust jafnvel hafa verið bjartsýnir
ef ekki áhugasamir. Fljótlega hafi samt áhuginn dvínað og síðan hafi þeir bundið endi
á skólagöngu sína áður en margar annir voru liðnar. Áhugi tveggja var vakinn á ein-
hverju stigi námsins á meðan tveir töldu sig alltaf hafa haft hann.
Námsörðugleikar
Af viðtölunum má ráða að allir þátttakendurnir nema einn höfðu átt við einhvers
konar námsörðugleika að stríða í grunnskóla. Fimm þeirra höfðu verið greindir með
lesblindu og þar af þrír ekki fyrr en í VMA var komið. Einnig kemur fram í viðtalinu
við þann sjötta að hann hafi mjög líklega einnig átt við lesblindu að stríða. Þá höfðu
tveir þátttakenda verið greindir með ofvirkni og athyglisbrest auk þess sem ýmis ein-
kenni benda til þess að slíkt hafi háð þremur að auki að einhverju marki. Svo virðist
sem þessir þættir hafi verið meginástæðan fyrir því að þeir sex sem hættu í skólanum
á sínum tíma misstu áhuga á námi og höfðu litla trú á eigin færni á því sviði. Einn
þeirra sagði:
Lesturinn var alveg í núlli. Það var alveg djöfullegt ef svo má segja. Svo skrifaði ég
alveg hræðilega líka, það var varla að maður skildi sína eigin skrift. Þessi lesblinda
víxlar líka tölum og maður skrifar einhverja bölvaða vitleysu. Ég var bara alveg
búinn að gefast upp á því að reyna eitthvað. Sjálfsmyndin var svolítið í klessu. Ég
ákvað að reyna fyrst að ég fékk inngöngu.