Íslenzk tunga - 01.01.1965, Blaðsíða 36

34
GUNNAR KARLSSON
Við lauslega leit í elztu handritum með kvæðum Hallgríms hefur
Slátturíma fundizt í einni uppskrift, líklega frá lokum 18. aldar.01
Er hún þar eignuð Hallgrími. í handritinu er ríman talsvert frá-
brugðin því, sem er í útgáfunni. Orðalagsmunur er víða nokkur og
röð vísna önnur. Tvær vísur vantar í handritið, sem eru í útgáfunni,
þar á meðal þá, sem stuðlun k:hv er í. Hlýtur það strax að vekja
grun um, að vísan eigi ekki upphaflega heima í rímunni. Hins vegar
þarf auðvitað ekki að vera svo, enda virðist ríman mjög afbökuð
í handritinu. Til dæmis er ólíklegt, að eftirfarandi ljóðlínur séu
upphaflega svo:02
A hádeigenu hef eg mig heim,
fullreindann af verkum þeim, ...
í útgáfunni eru þessar línur svo:03
Fyrir hádegi fór ég heim
fullreyndur af verkum þeim; ...
3.52. Annað dæmi er þess í kvæðum Hallgríms, að ekki fáist rétt
stuðlasetning, nema stuðlað sé hv:k. Er það í Þráðarleggsvísum,
13. erindi, sem er þannig:04
Ef ég skal hann artuglega vinda,
annan megi þið fá mér eftir að mynda,
sem geðuglega gerður er
og glæsilega hrósar sér,
svo hann megi hverri konu lynda.
í síðustu línunni er hann áherzlulaust og getur ekki borið stuðul.
Stuðlarnir verða að vera hverri:konu. Þráðarleggsvísur er að finna
í einu handriti frá ofanverðri 18. öld með hendi Þorkels lögréttu-
01 JS. 130, 8vo, 354—357. Á bls. 317 í hdr. er ártalið 1792.
°2 JS. 130, 8vo, 356.
83 Sálmar og kvœði II, 401.
81 Sálmar og kvœði II, 409.