Íslenzk tunga - 01.01.1965, Side 79
ÁHERZLA Á NEITUNARFORSKEYTINU Ó-
77
áherzlan sé sem óumdeilanlegust, en málfræðingum mun vera kunn-
ugt, að áherzlan getur verið á reiki í munni manna og óvissa ríkir,
séu menn spurðir sjálfir um áherzlu eða framburð. Þetta gildir sér-
staklega um íslenzku, þar sem aðalreglan er áherzla á fyrsta atkvæði.
Af sömu ástæðum er jafnvel sjálf norrn áherzlunnar í fjölda orða
ekki jafn ljós.
Lýsingarhœtlir A-jlokks. Aherzla '—.4
a) Lýsh. nút.
ógrátandi: minnstu ekki á það ó. ‘ja, det er pokkers kedeligt’
(SBl).
ómissandi (= ómissanlegur) d. ‘uundværlig’ (SBl).
óverjandi þ. ‘unverantworthlich’ : ó'verjandi.5
óvitandi d. ‘uafvidende’ (SBl).
óþolandi d. ‘utaalelig’ (SBl), þ. ‘unausstehlich, unertragbar’.
óþreylandi (= óþreylanlegur) sæ. ‘outtröttlig’ (ISæ).
óþrjótandi (= óþrjótanlegur) sæ. ‘outtömlig, oupphörlig, oánd-
lig’ (ÍSæ).
h) Lýsh. þát.
ógirtur d. ‘uden Hegn’ (SBl), túnið er ó.
ólesinn (þ. e. í tíma) sæ. ‘oförberedd’; lesinn ‘lást, belást’ (ÍSæ).
ólifað hvk.: eiga skammt ejtir ó.; lifað: hejur lifað (hto.).
ónefndur sæ. ‘icke námnd; anonym’ (ÍSæ); nejndur ‘kallaður’,
sbr. nefna ‘kalla’ o. fl., nefnast ‘heta, kallas’ (ÍSæ).
órannsakaður sæ. ‘oundersökt’ (ÍSæ), d. ‘uunderspgt’ (SBl).
óreyndur sæ. ‘oerfaren’ (ÍSæ); ‘oprövad’ væri ó'reyndur.
óvandaður d. ‘1. uredelig, . . . 3. af daarligt Arbejde’ (SBl); í
þriðju merkingunni (‘af daarligt Arbejde’) væri áherzlan
ó'vandaður: handið á bókinni er mjög óvandað.
4 Tilvísanir eru: SBl = Sigfús Blöndal, Islensk-dönsk orðabók (Reykjavík
1920—24); ISæ = Gunnar Leijström, Jón Magnússon og Sven B. F. Jansson,
Islandsk-svensk ordbolc (2. útg.; Stockholm 1955).
8 Sjá „Die Wortbetonung ...“