Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1920, Síða 80

anála um paö, hvernig peir ætti aö koma fram gagn-
vart pessum nýju rikjum í Rússlandi og réð par um
hagsmunapólitík beggja pjóöa.
Um eitt gátu pær pó orðið ásáttar: að krefjast
pess af Pjóðverjum, að peir kveddi heim herlið
Uoltz úr Austurvegi. Pað virðist svo, sem pýzka sljórn-
in hafi ekki séð sér annað fært. Hún bað herliðið
að hverfa heim. En svarið varð mjög á aðra lund
heldur en flestir höfðu búist við. Goltz og her hans
neitaði að verða við skipuninni. Bandamenn hertu
pá á kröfum sínum og Goltz sá sér eigi annaö fært
en verða við práfeldum boðum pýzku stjórnarinnar
um pað að koma til Berlín. En hann tók ekki lier
•siun með, heldur lét hann herinn ganga allan undir
merki Bermondts, hins rússneska foringja, sem berst
:gegn Bolzhhvikkum við hlið Denikins og Judenitsch,
peirra tveggja hershöfðingja, er nú eru rússnesku
Bolzhewikkunum hættulegastir. Pýzki herinn vildi
-ekki hverfa heim. Og hann sá pað ráð vænst að
ganga undir merki rússneskra byltingamanna sem
málaher, til pess að vera eigi lengur talinn pýzkur
her, og til pess að komast undan fyrirskipunum
pýzku stjórnarinnar. En hvað pýzki herinn parna,
og von der Goltz ætlast fyrir með pessu, er mönn-
um hulin ráðgáta. Bandamenn halda, að petta sé alt
gert í samráði við pýzku stjórnina. Hefir jafnvel
heyrzt að Haase, foringja hinna óháðu jafnaðar-
manna í Pýzkalandi, hafi verið sýnt banatilræði ein-
göngu vegna pess, að liann haíi ætlað að ljósta upp
fyrirætlunum pýzku stjórnarinnar um Austurveg og
áformum pýzka hersins par. Pað verður auðvitað
aldrei sannað, pví að nú er Haasc dauður. Hann
lézt af sárinu.--------
Von der Gollz hershöfðingi er enn á bezta aldri.
Hann er sagður maöur einbeittur og djarfur, enda
mundi hann ella tæplega hafa gert jafnmikið upp á
•cigin spýtur eins og raun er á orðin. Hann er ástsæll
(42)