Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1920, Blaðsíða 121

skyldi lagður með yfirlýsingum peim, sem fram höfðu
komið frá Wilson Bandarikjaforseta í ræðu 8. jan.
1918. Báðu Bjóðverjar um vopnahlé með þeim skil-
yrðum, og vóru þau samþykt af forvígismönnum
handamannaþjóðanna. Pó gerðu Englendingar nokkr-
ar undantekningar utn ráðin á höfunum. En vopna-
hléssamningatiminn rann út án þess að friðarmálin
kærnust neitl álciðis og gekk i miklu þófl um fram-
lenging þeirra hvað eftir annað. Komu þá fram ný
og ný skilyrði af hálfu bandamanna. I annað sinn
vóru vopnahléssamningarnir framlengdir daginn áð-
ur en friðarþingið kom saman í París, og þá um einn
mánuð. Á friðarþinginu áttu sæti fulltrúar frá öllum
þeirn ríkjum, sem tekið höfðu þátt í ófriðnum með
banaamönnum, en engir fulltrúar fengu þar sæti frá
þeim rikjum, sem staðið höfðu miðveldanna megin i
ófriðnum. Friðarþingið var sett með ræðu af Poin-
caré, rikisforseta Frakklands, en Clemenceau var val-
inn forseti þingsins. Aöalvöldin á þinginu lentu i
höndutn fjögra manna ráðs, sem í vóru forsætisráð-
herrar Evrópustórveldanna þriggja, Englands, Frakk-
lands og Ítalíu, þ. e. Lloyd George, Ciemenceau og
Orlando, og svo Wilson forseti fyrir Bandaríkin. Með
þeitn var í ráðagerðum um þau mál, sem ekki snertu
beint þjóðir ogríki Evrópu eingöngu, aðalfulltrúi Ja-
pana á friðarþinginu, og var þá þetta aðalráð þings-
ins nefnt fimm manna ráðið. Þegar leið á þingiö,
kom fram innan fjögra manna ráðsins megn ágrein-
ingur út af málefnum Ítalíu, einkum kröfur ítala um
yflrráð austan megin Adriahafsins, ogdeildu þeir við hið
nýstofnaða ríki Jugoslava um völdin yfir ýmsum hér-
uðum þar, einkum borginni Fiume, og vóru Frakk-
ar og Englendingar samningum bundnir um þessi
mál við ítali, en Wilson héit með Jugoslövum. Er sú
deila óútkljáð enn. Auk Jugoslavíu kom einnig upp
annað nýtt riki á rústum austurrikska keisaradæm-
isins, stoínað af Téckum, og fekk viðurkenningu frið-
(83)