Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1940, Qupperneq 72

Það er ekki tiltökumál, þó ýmisleg atriði séu enn
nokkuð á huldu i vítamínfræðinni, t. d. hve mikinn
dagskammt menn þurfa af þessum efnum. Vítamín-
þörfin er reyndar breytileg við ýmsa sjúkdóma.
Dr. Stepp telur mönnum vel borgið með 3—5
milligr. af karótíni, undanfara A-vitamínsins; börn-
um megi ætla 0.01 milligr. af D2-efni til þess að
forðast beinkröm. Þeir, sem hafa tilbreytilegt fæði
munu að öllum jafnaði fá nægju af A-efni, ekki sízt
þar sem þorskalýsið er notað. Um D-efnið gegnir
alveg sérstöku máli; því ef menn fá næga birtu á
kroppinn, þarf ekki að vera mikið af því vítamíni
i fæðinu.
Um Bj-vítamín er gefið upp 1—2 milligr. á dag.
í fínu hveiti er varla neitt Bt; Það er því heppilegt
að nota heilhveitibrauð eða rúgbrauð til þess að
fara ekki varhluta af þessu dýrmæta efni.Náttúran
hefir séð þeim fyrir all-fullkomnu fæði, sem þurfa
að lifa nær einvörðungu á grjónamat, því vítamín
og steinefni eru i hýðinu, sem liggur um fræhvít-
una. Það er þvi illa farið að ráði sínu að fleygja
hratinu frá sér.
C-þörfin er metin 20—50 milligr. af askorbinsýru
á dag. Eins og drepið hefir verið á, er mismikið
C-vítamín í fæðunni, og fer það eftir árstímum,
geymslu og meðferð matvælanna.
Fólk, sem hefir tilbreytilegan kost, kjöt, slátur,
fisk, rúgbrauð, grænmeti, kartöflur og nýmjólk, helzt
beint úr fjósinu, þarf ekki að óttast fjörefnaskort.
En það getur verið varasamt að lifa á of fábreyti-
legu viðurværi, eins og oft er ráðlagt fólki með melt-
ingarkvilla, nema jafnframt sé athuguð fjörefnaþörfin.
Kvenþjóðin, sem annast matreiðsluna, þarf að fá
miklu meiri fræðslu um matarfræði en nú á sér stað.
í höfuðstað landsins er ekki til neinn húsmæðra-
skóli. Þó fara um hendur íslenzkra húsmæðra marg-
ar milljónir króna til matvælakaupa á ári hverju.
(68)