Læknablaðið - 15.10.1949, Síða 53

LÆKNABLAÐIf)
67
1 sjúkl. undan framtalinu og
segir svo: ,,Fyrir skemmstu hefi
ég átt við einn sjúkl., sem hafði
sullaveiki í lifur, en ég veit
ekki enn hvort um ech. cysticus
var að ræða, en kynlegur var
hann. Ég gat ekki annað gert
en lap. expl. en þessi sjúkling-
ur kostar mig líklega grein sið-
ar“.
Það var í febr. 1919, sem próf.
G. M. gerði lap. expl. á þessum
manni (St. Þ.). í okt. 1924 sá
ég sjúklinginn, þá 39 ára gaml-
an. Þessi undanfarin 5Vo ár
er liðin voru frá op., hafði hann
árlega fengið 2—3 verkjaköst
(samskonar og fyr) og legið þá
með hita 1 1—3 vikur. Aldrei
gulnaði hann, en köstin þyngdi
eftir því sem leið. Þetta síðasta
kast, (þegar ég var sóttur)
taldi hann það erfiðasta, er
hann hefði fengið.
Við skoðunina fannst mér
allt bena á að um ech. subdia-
phragmaticus væri að ræða og
þyrfti aðgerða við.
í samráði við sjúkl. fór ég þá
til próf. G. M. og sagði honum
mitt álit og spurði hvort hann
vildi ekki op. sjúkl. því sjúkl.
kaus það helzt, enda hafði próf.
G. M. litið eftir honum þegar
þurfa þótti. Próf. G. M. sagði
mér þá, að þetta væri eini
sjúkl., sem hann þættist hat'a
fundið ech. alveolaris í, og að
hann væri með sjálfum sér svo
viss, að sér kæmi ekki til hugar
að opna hann aftur. En ef ég
væri sannfærður um að sjúkl.
hefði ech. subphrenicus, þá
væri sjálfsagt fyrir mig að
operera hann. „Því ég geri pað
ekki, ég bíð eftir section“, sagöi
hann.
Þ. 30/10 1924 op. ég sjúkl-
inginn. Skar ég fram með li.
curvatur (fylgdi gamla örinu
eftir skurð próf. G. M.). Á
framfleti hepar sáust og fund-
ust fjöldamargar ávalar örður
á stærð við hálfbaun, i’astar í
sér, sátu þær í hnapp á lófa-
stóru svæði á yfirborði lifrar,
annars var lifrar yfirborðið
eðlilegt þangað til uppundir
þindarbunguna kom, varð þar
fyrir ávalur garður ca. hálf
fingurþykkt og er consistens
þar fyrir ofan öðruvísi og nokk-
uð spenntur. Var þá puncterað
milli rifja í fremri ax. línu og
kom út sullvökvi (gruggaður).
Sárinu lokað og gerð resectio
costae í fremri ax. línu og lap.
og echinococcotomia trans-
pleuralis. Kom út mikið af
grugguðum sullvökva og sull-
ungum. Sjúkl. var algróinn í
miðjum jan. ’25. Hann er enn á
lífi og hefir ekki kennt sulla-
veiki síðan.
Ég hugsaði mér helzt að þess-
ar hörðu örður, sem ég fann á
hepar og próf. G. M. hafði álit-
iö vera ech. alveolaris (og því
hætt við frekari aðgerð; væru
leifar af multipel suila útsæði,
þannig að fjöldi oncosphæra
hefði borizt á einn stað út