Skessuhorn - 17.12.2014, Síða 61

61MIÐVIKUDAGUR 17. DESEMBER 2014
Sendum viðskiptavinum
og félagsmönnum okkar
bestu óskir um
gleðileg jól og farsæld á
komandi ári.
Þökkum viðskiptin á árinu
sem er að líða
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4
árum. Mjög eftirminnilegur tími í
blaðamennskunni.“
Fyrsta bókin æsku­
minningar að vestan
Þorgrímur segir að þegar leið á
blaðamannsferilinn hafi hann leitt
hugann að því að gaman væri að
skrifa bækur. „Svo var það einn
daginn að ég sagði við Steinar J.
Lúðvíksson að mig langaði til að
skrifa bók eins og allir hinir. „Já, þú
skalt bara drífa í því,“ sagði hann þá
og ég ákvað að gera það. Sú bók hét
„Með fiðring í tánum“ og byggð-
ist að hluta til á mínum æskuminn-
ingum fyrir vestan; sveitin, fjör-
ið og fótboltinn. Þessi bók kom
út fyrir jólin 1989. Svo kom næsta
bók sem margir halda að hafi ver-
ið fyrsta bókin mín: Tár, bros og
takkaskór. Sú bók er líklega mitt
þekktasta verk, í það minnsta tit-
illinn sem dúkkar reglulega upp í
allskyns myndum, Tár, bros og .....
ýmislegt.“
Þegar Þorgrímur er spurður
hvort honum hafi alltaf gengið vel
að setja sig inn í hugarheim ung-
lingsins í dag, segir hann að það
hafi aldrei verið vandamál. „Börn-
in mín eru 14, 18 og 22 ára þann-
ig að æskubröltið er allt um lykj-
andi á heimilinu. Sumir halda að ég
sé í fullri vinnu við að skrifa bækur
og fæ spurninguna nánast daglega:
,,Ertu ekki alltaf að skrifa?“ Sann-
leikurinn er sá að ég skrifa mest á
kvöldin og um helgar. Stundum tek
ég mér reyndar frí til að skreppa í
næði vestur eða eitthvað annað til
að ná góðri skorpu í skrifunum.“
Gat ekki verið
í símaskránni
Þorgrímur var framkvæmda-
stjóri Tóbaksvarnanefndar árin
1996-2004. Ef framkvæmanlegt
væri að gera úttekt á árangri í tób-
aksvarnarmálum á Íslandi um tíð-
ina, kæmi ekki á óvart að þessi tími
væri sá árangursríkasti í sögunni,
enda beitti Þorgrímur sér mjög í
málaflokknum. Hann sinnti marg-
víslegum forvörnum auk þess sem
hann beitti sér fyrir því að reyking-
ar yrðu bannaðar í almenningsrým-
um svo sem á veitingastöðum.
„Þetta var krefjandi vinna og
henni fylgdi líka mikið álag og
áreiti. Það var greinilegt að einhver
hópur fólks hugsaði ekki vel til mín.
Ég fékk stundum hótanir og varð
að láta taka nafnið mitt út úr síma-
skránni til að fá frið. Ég var gerð-
ur að tákngervingi fyrir þann sem
fer um og slekkur í sígarettunni
eða vindlinum, eins og kom glögg-
lega og skemmtilega fram í einu
áramóta skaupanna á þessum tíma.
Mér finnst það líka fyndið að núna
tíu árum seinna gerist það stundum
þegar ég mæti fólki, að það ber það
við að stinga vindlingnum fyrir aft-
an bak. Áhrifanna gætir því ennþá,“
segir Þorgrímur og hlær. Þorgrím-
ur vinnur enn að lýðheilsumálum.
Hann var nýlega skipaður í þriggja
manna verkefnastjórn um bætta
lýðheilsu, einkum meðal barna og
ungmenna. Stefnt er að því mótað-
ar tillögur verði lagðar fram haust-
ið 2015.
Elskaðu lífið
Aðalatvinna Þorgríms síðustu árin
tengist líka lýðheilsu. Hann hef-
ur starfað að samfélagsverkefni
sem felst í því að heimsækja skóla
og halda fyrirlestur um lífið og til-
veruna. Þorgrímur hefur unnið að
þessu verkefni í samstarfi við Bón-
us og Hagkaup, sem eru að leggja
sitt af mörkum til æsku landsins
með þessum hætti. Fyrirlestur Þor-
gríms ber yfirskriftina: „Verum ást-
fangin af lífinu - látum draumana
rætast“.
Þorgrímur segist ræða við nem-
endur á jákvæðum nótum um þá
hluti sem honum finnst mestu
skipta í lífinu. „Ég er fyrst og
fremst að benda krökkunum á
þau tækifæri sem þau hafa í lífinu.
Sjálfsmyndin og kjarkurinn eru svo
mikil vægir þættir, sem og reglu-
semi og heiðarleiki. Það skiptir
miklu máli að hafa hugrekki til að
stíga út úr þægindarammanum og
gefa af sér. Ég segi sögur af einstak-
lingum sem hafa náð frábærum ár-
angri og hvet krakkana til að bera
ábyrgð á eigin vegferð. Öll eig-
um við okkur drauma. Það versta
sem við gerum er að reyna ekki að
uppfylla þá þó ekki væri nema að
einhverju leyti. Stundum spyrja
krakkarnir mig hvort það séu ein-
hverjar áskoranir sem ég hafi klikk-
að á þegar ég var yngri. Þá segi
ég þeim frá því þegar mér bauðst
skólastyrkur í háskóla í Bandaríkj-
unum og að spila þar fótbolta með
háskólaliði. Ég hafði hreinlega ekki
hugrekki til að breyta til og óttaðist
að dvölin myndi rýra möguleikana
á að komast í Valsliðið. Ég sé eft-
ir því að hafa ekki nýtt þetta tæki-
færi.“
Maður á mann
aðferðin best
Aðspurður segist Þorgrímur því
miður fara sjaldan í skólana til að
lesa upp úr sínum bókum, þótt
markhópur hans sé þar. „Ég vildi
gjarnan geta farið oftar í skólana
til að ræða um bækur og hreinlega
kenna skapandi skrif. Í ljósi reynsl-
unnar hef ég komist að því að börn
og unglingar hafa áhuga fyrir skap-
andi skrifum. Ég held það væri
mjög gott innlegg í skólakerfið ef
íslenskar bækur og bókmenntir
væru þar meira til umfjöllunar. Við
þurfum að bregðast einhvern veg-
inn við þeirri þróun sem á sér stað
með móðurmálið. Stikkorðastíllinn
og afbakanir af ýmsu tagi tröllríða
öllu. Við rithöfundar, sem náum
vel til ungmenna með sögum okk-
ar, erum algjörlega vannýtt auðlind
í þessum efnum.Við búum í svo fá-
mennu landi að aðferðin ,,maður
á mann“ til að bæta samfélagið er
líklega sú árangursríkasta.“ þá
Þorgrímur með bækurnar tvær sem komu út núna fyrir jólin, Hjálp og Núi og Nía.
Óskum Vestlendingum og
landsmönnum öllum
gleðilegra jóla og
farsældar á nýju ári
Þökkum ánægjuleg viðskipti á
árinu sem er að líða
SK
ES
SU
H
O
R
N
2
01
4