Tímarit Máls og menningar - 01.07.1946, Qupperneq 55

LÝÐRÆÐI
165
frelsi sitt, svo að hann megi verða þess um kominn að rjúfa víta-
hringinn og gerast í sannleika frjáls, hefur nú verið falið fulltrúum
þjóðfélagslegrar framþróunar, fulltrúum hins sanna frelsis og hins
sósíalíska lýðræðis, sem koma skal. Til þess að geta rækt þetta mik-
ilvæga hlutverk, verða þeir að tryggja sér áheyrn þjóðarinnar, afla
sér óskoraðra skilyrða til að flytja mál sitt fyrir henni. Þetta er
helgur réttur þeirra eftir frumhugsjón alls lýðræðis. En þar koma nú
til sögunnar hinir borgaralegu stjórnmálaflokkar og málgögn
þeirra, þessir glefsandi varðhundar vítahringsins, og meina þeim
í krafti hins andlega ofbeldis að hagnýta sér þennan rétt, yfirgeyj-
andi allan heiðarlegan málflutning, varnandi eftir megni öllum
réttum rökum að komast til eyrna þjóðinni.
*
Borgarastéttin lýsir sjálf yfir því sem fyrsta og fremsta hlutverki
þessara stjórnmálatækja sinna að koma í veg fyrir útbreiðslu hinn-
ar sósíalísku stefnu, sem hún telur af skiljanlegum ástæðum hámark
allrar ógæfu, ef fram næði að ganga, og þetta hlutverk má rækja
með ýmsu móti, til dæmis blekkingum um ágæti auðvaldsskipu-
lagsins og fullkomleik borgaralýðræðisins, fölsunum á eðli sósíal-
ismans, kenningum og stefnu boðbera hans, ósannindum um árang-
ur hinnar sósíalísku þjóðfélagstilraunar, þar sem hún hefur verið
gerð, og svo framvegis. Engir hinna borgaralegu áróðursmanna
mundu vilja játa á sig þá vanrækslusynd, að þeir hagnýttu sér ekki
í þessum sínum háleita tilgangi að minnsta kosti allar þær aðferðir,
sem heimilar eru samkvæmt leikreglum borgaralýðræðisins. Nú er
það hins vegar víst og vafalaust, að borgaralýðræðið bannar ekki
sínum fulltrúum að beita ósannindum, fölsunum og blekkingum um
höfuðatriði þjóðmálanna, eðli lýðræðis, auðvalds og sósíalisma og
svo framvegis, og ekki setur það þeim heldur neins konar takmörk
um það, hversu þeim skuli leyfast að ófrægja andstæðinga sína, full-
trúa hins sósíalíska lýðræðis, bera þá hvers konar óhróðri og æsa
til óvildar og haturs gagnvart þeim. Borgaralýðræðið fyrirbýður
ekki stjórnmálasamtökum sínum og málgögnum að neyta afls- og
liðsmunar, hagnýta sér til hins ýtrasta öll forréttindi fjármagnsins
og beita margföldum áróðurskosti sínum til að þröngva upp á þjóð-