Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Page 16

HANNES SIGFÚSSON
Þjóðlíf
Helíumglampi í skýjum!
Snöggt hugboð um nálægan dauða
hrun gnæíandi múra og þórdunur óttans ...
Þögn djúp eins og hengiflug ...
Það er sólin sem kveikir í eldfimum tundurþráðum
er kvíslast um öll ský eins og brugðið net
viðkvæmra tauga um viðsjálan framandi þunga ...
Sjá vorið sprengir lágt blýþak jarðar
með leiftri eldingar og án brakandi þrumu:
ó þögn sem er óp af gleði!
Hið eina sem fellur nokkur strjál högl
og stór heit tár, húmskæð sem gneistaregn:
Þurrt vetrarmyrkrið brennur upp!
110