Tímarit Máls og menningar - 01.09.1959, Blaðsíða 65

GUÐRÚN í GESTHÚSUM
Hvorki meira né minna en það, að
þá fæddi Gunna barn sitt og sálgaði
því.
Hvar fæddi hún barnið?
Fyrir austan túngarð, beint austur
af norðari fjárhúsunum.
Nánari atvik.
Sjálfsagt. Lauga hafði haft andvara
á sér í nokkrar vikur, því að hún
vissi, að hverju draga mundi. Og svo
var það þessa nótt, að hún vaknaði
við það, að Gunna var horfin úr rúm-
inu, en rúmið var volgt, svo að hún
gat ekki verið farin fyrir löngu.
Lauga smeygði sér í kjólinn og hrað-
aði sér út. Um leið og hún kom út úr
bæjardyrunum, sá hún, livar Gunna
rak hausinn upp fyrir túngarðinn,
labbaði svo að hliðinu og inn á túnið,
ósköp og skelfing vesaldarleg, gekk til
fjárhúsanna og inn í norðari kofann.
Lauga hraðaði sér á vettvang, því að
hún var svo sannfærð um, að nú ætl-
aði hún að eiga krakkann inni í kof-
anum og koma honum þar fyrir á ein-
hvern hátt. Því að það hafði Lauga
lengi vitað, að Gunna hafði ákveðið
að bera barnið út, þess vegna var
aldrei hægt að sjá neitt á henni, það
sér aldrei á konum, sem ætla að bera
út börnin sín, djöfullinn sér um það,
eins og blessuð yfirvöldin vita manna
bezt. Þegar Lauga kom inn í fjárhús-
ið, þá sat Gunna í mestu rólegheitum
á jötustokknum. Hún stóð á fætur, um
leið og hún sá Laugu, tók ekki undir
við hana, frekar en hún væri heyrnar-
laus, þegar Lauga spurði hana, hvað
um væri að vera fyrir henni, en arkar
fram hjá henni í dyrunum og beina
leið heim að bæjardyrum. Lauga var
ákveðin í því að láta hana ekki kom-
ast upp með sína óheyrilegu fyrirætl-
un og hélt fast á hæla henni rakleitt
inn í baðstofu.
En sagði vitnið ekki áðan, að stúlk-
an hefði alið barnið fyrir austan tún-
garðinn ? spurði réttvísin.
Jú, það var einmitt það, sem vitnið
hafði sagt, og við það skyldi staðið,
þótt sverja ætti við eilífa sáluhjálp.
En þegar Lauga hitti Gunnu í fjárhús-
inu, þá hélt hún, að verknaðurinn
væri enn óframinn. Þetta gat ekki
neinn tími verið, sem stelpan hafði til
að athafna sig bak við garðinn, enda
fóru þar hjá tveir menn, eða maður
og kona, Lauga þorði ekkert um það
að segja, því að þetta hvarf út í þok-
una, um leið og hún kom auga á það,
enda hafði hún annað um að hugsa
þá stundina, því að henni datt strax í
hug, að Gunna væri að flýja þetta
fólk og leitaði þess vegna til húsanna.
Sem sagt, þetta hélt Lauga þá, og þess
vegna elti hún hana inn í baðstofu.
Og þegar Gunna skreið undir sæng
sína, þá fór Lauga líka upp í rúm og
hafði á sér sterkan andvara til morg-
uns og lét ekkert fram hjá sér fara,
sem til tíðinda gæti talizt. En það var
einmitt það, sem hún hefði aldrei átt
159