Tímarit Máls og menningar - 01.09.1965, Blaðsíða 13

Að vísindastarji hjá Sameinuðu þjóðunum
og vötnum, og gera nauðsynlegar rannsóknir í þessu sambandi, svo að forð-
ast megi handahóf, mistök og fjársóun.
4) Að vanda ber meðferð og vinnslu hvers konar matvæla og stefna að því
að framleiða sem mest af ljúffengri matvöru; því að svo vel vill til að matar-
gæði fisks af íslenzku landgrunni eru óvenju mikil.
Ýmis fleiri framfaramál mætti til tína. En í sambandi við framtíðarhag
þjóðarinnar er rétt að hafa hugfast, að ekki verður endalaust treyst á aukið
aflamagn af Islandsmiðum til að standa undir vaxandi fjárþörf þjóðarinnar.
íslendingar eru frábær veiðiþjóð, en farnaður þeirra í næstu framtíð er háð-
ur því að þeir læri einnig að verða ötul ræktunar- og iðnaðarþjóð. Á þessum
sviðum eigum við margt óunnið, sérstaklega þar sem möguleikarnir eru hvað
mestir: í fiskiðnaði.
Var því ekki í rauninni svo liáttað, áður en þú fórst út, að þér fannst þú
enpin starfsskilyrði hafa í vísindagrein þinni, eða hversvegna flýðirðu land?
Vinnuaðstaða mín var eftir atvikum ekki afleit, enda tel ég mig hafa skilað
skammlausu starfi á meðan ég vann við Atvinnudeild Háskólans. Ástæður
þess að ég ákvað að brjóta í blað voru einkum þrjár:
Ég hafði verið þátttakandi í langvarandi launadeilu verkfræðinga við ríkið
og fleiri aðila. Og eins og ýmsir sléttarbræður mínir hafði ég í því sambandi
sagt upp starfi hjá ríkinu árið 1961. Mér leiddist þetta þvarg, sem var ís-
lenzkt fyrirbæri. Með stærri þjóðfélögum mun það nær óþekkt, að margir
þeirra sem gegna forystuhlutverkum á tæknilegum sviðum eða trúnaðar-
störfum fyrir stjórn landsins, skuli það hart leiknir fjárhagslega, að þeir
telji sig knúða til að standa í verkföllum og uppsögnum eða ]>urfa að þiggja
einhverskonar bitlinga likt og beiningamenn.
í öðru lagi var þannig í pottinn búið við Atvinnudeildina, að ég taldi að
torvelt myndi að byggja þar upp viðhlítandi virka rannsóknardeild á þeim
sviðum sem ég vann.
í þriðja lagi sýndist mér að niðurstöður þeirra rannsókna sem birtar
höfðu verið, svo og þeirra sem voru fyrirhugaðar, myndu seint ná að hafa
áhrif á fjárhagslega afkomu eða framleiðslugetu landbúnaðarins.
Viðhorf mitt, þegar ég breytti um starf, mætti draga saman á eftirfarandi
hátt: Ég hafði mína „vöru“ að bjóða: sérþekkingu og starfsorku — sem þjóð-
félagið hafði greinilega lítinn áhuga fyrir að kaupa. Sem seljandi vörunnar
var ég þó vitaskuld ekki óhlutdrægur dómari um sölugildi hennar. En ekki
taldi ég það í mínum verkahring að reka áróður á mannamótum eða í dag-
123