Tímarit Máls og menningar - 01.09.1965, Qupperneq 43

Benedikt Gröndal
Bréf tfl Skiila Thoroddsens
Jón Guðnason sagnfræðingur er að vinna að ævisögu Skúla Thoroddsens og
hefur að undanfömu farið yfir bréf til Skúla og Theodóru sem eru í eigu
barna þeirra. Kennir þar margra grasa, og hefur Tímarit Máls og menningar
fengið nokkur af þessum bréfum til birtingar og ríður hér á vaðið með bréf
frá Benedikt Gröndal, en mun í næstu heftum birta fleiri bréf eftir aðra þjóð-
kunna menn, lesendum sínum til fróðleiks og skemmlunar. Bréfið til Skúla er
skrifað á tvíblaða örk og með dökku bleki í aðra hverja línu. Þegar örkin
er á enda snýr hann blaðinu við þannig að línur standa á haus og byrjar nú
aftan frá á nýju bréfi og skrifar með rauðu í auðu línumar, svo að bréfið með
hinni fögru rithönd Gröndals er skrautlegt á að líta. — Kr. E. A.
Epistola prima.
Reykjavík 27. 10. 96
Skúli!
Jeg má til að skrifa þér einusinni nokkrar línur, sem jeg hef lengi ætlað mér
að gera en aldrei orðið af, því jeg nenni sjaldan að skrifa bréf, og hef heldur
ekki mikið að skrifa um. Aðalefnið verður nú það, að tala um að þú sendir
mér alltaf Þjóðviljann, en jeg hef aldrei borgað, svo jeg mun nú vera kominn
í svo mikla skuld, að það pínir mig og ergjar mig stórlega. Jeg man nú hreint
ekki hvað mikið jeg skulda fyrir þessi ár sem jeg hef fengið blaðið; fyrir
laungu ætlaði jeg að borga til Sigurðar Kristjánssonar, en hann vildi þá ekki
taka á móti því, og ég vissi þá ekki hvert jeg ætti að snúa mér, og svo fórst
þetta fyrir, en tíminn hefur liðið og jeg hef alltaf fengið blöðin, svo þetta er
nú vaxið mér yfir höfuðið og jeg er orðinn desperat. Nú vil jeg mælast til
þess af þér, að þú skrifir mér um þetta, og segir mér hvað mikið jeg skulda,
og hvurt jeg á að senda þér, þó ekki væri nema nokkuð upp í það, eða hverj-
um jeg á að borga hér. Jeg hef um nokkurn tíma skrifað í „FjaIlkonuna“,
sem er það einasta blað hér sem ekki hefur útskúfað mér, en Þj óðólfur hefur
ekkert viljað taka eptir mig, þó jeg hafi fjórum eða fimm sinnum viljað koma
einhverju að, aldrei neinu persónulegu og sízt skömmum, sem jeg skrifa
aldrei; og til ísafoldar get jeg ekki snúið mér lengur, síðan jeg fór að rita á
153