Tímarit Máls og menningar - 01.09.1965, Blaðsíða 89

er sagt frá dánarstöðum 11 nafn-
greindra manna, sem brunnu inni á
Flugumýri. Eftir brennuna á Berg-
þórshvoli segir Njála: „Alls fundu
þeir þar bein af ellefu mönnum.“ Þá
er það einnig sameiginlegt þessum
tveim frásögnum, að sex hinna látnu
hvíla undir skálaþekjunni og þeirra
meðal tveir af sonum húsbóndans.“
Það er næsta erfitt að láta staðar
numið við dæmi þau, sem Barði nefn-
ir um hliðstæður Njálu við atburði
Sturlungaaldar. En það verður
mörgu að sleppa, þótt það verði á
kostnað þess að heildarviðhorf Barða
komi sem skýrast í ljós. Að skoðun
hans er það Þverárbardagi, sem Þor-
varður Þórarinsson er að lýsa í frá-
sögn Njálu af bardaganum á alþingi.
Sturlunga segir: „Gengu þeir Hrafn
svo fast að, að hinir hrukku fyrir.“
„Þeir sóttu svo fast að, að þeir Flosi
hrukku undan,“ segir í Njálu. Barði
segir: „Sjö menn eru nafngreindir af
þeim, sem lífið létu í hvorri orustu,
en fjórir þeirra, er særðust, og lýst
er sárum þeirra allra. Á Þingvelli
drepa austanmenn tvo,“ en andstæð-
ingarnir fella fimm hinna nafn-
greindu. Á Þveráreyrum falla tveir
af liði Þorvarðar, en fimm eru nafn-
greindir, sem féllu af liði andstæð-
inganna. — „Þar er nú Eyjólfur Böl-
verksson,“ segir Njála. „Ég kenni
hann fullgerla, að hér er Eyjólfur
Þorsteinsson,“ segir Sturlunga. Spjót
Þorvarðar gengur í gegnum Eyjólf
Staðhœfing gegn staðhœfingu
Þorsteinsson. Spjót Kára gengur í
gegnum Eyjólf Bölverksson.
VI
í ritsmíð þessari hefur ýmislegt
verið dregið fram af rökum þeim,
sem Barði Guðmundsson færir fyrir
því, að Þorvarður Þórarinsson sé
höfundur Niálu. En miklu fleira er
ótalið, og geta þeir, sem áhuga hafa
fyrir þessu máli kynnt sér þau í bók
Barða „Höfundur Njálu“. Til grein-
arloka geymi ég þau rökin, sem mér
þykja veigamest, en komu ekki fram
fyrr en með útgáfu áður nefndrar
bókar 1958 og þá að höfundi látnum.
En áður en þau rök komu í dagsins
Ijós, hafði Einar Ól. Sveinsson ritað
og birt Njáluformála sinn. sem áður
hefur títt verið getið, þar sem hann
þykist sanna, að Þorvarður Þórarins-
son geti ekki verið höfundur Njálu.
og í dómum um þá Njáluútgáfu var
því mjög á loft haldið, að svo væri.
Sönnunar Einars fyrir því, að Þor-
varður geti ekki verið höfundur
Njálu, hefur áður verið að nokkru
getið. Meginröksemdir Einars eru
t\'ær. Onnur og sú, sem áður var
nefnd, eru staðvillur í Rangárþingi
og í Noregi, þar sem Þorv'arður var
kunnugur, en Einar telur Niáluhöf-
und bersýnilega ókunnugan og jafn-
vel svo, að ólíklegt sé, að hann hafi
nokkru sinni til Noregs komið. Hin
rökin eru þau, að augljóst sé, að Þor-
varður hljóti að hafa verið miög lög-
199