Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Page 31

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Page 31
Fegursta sjórekið lík svo endanlega dauður, svo varnarlaus og svo líkur mönnunum þeirra, að fyrstu táragjárnar opnuðust í hjörtum þeirra. Ein þeirra yngstu byrjaði að snökta. Hinar æstu hver aðra, andvörp þeirra viku fyrir kveinstöfum og því hærra sem þær snöktu því meira fýsti þær að gráta því sjórekna líkið varð æ meiri Stefán í augum þeirra og þær grétu hann svo ákaft að á endanum varð hann umkomulausasti maður jarðarinnar, mildastur allra og greiðviknastur, aumingja Stefán. Og þegar mennirnir komu aftur með þau tíðindi að sjórekna líkið væri heldur ekki úr nágrannaþorpunum fundu þær til fagnandi tómleika mitt í táraflóðinu. —Lofaður sé Guð, stundu þær, við eigum hann þá! Mennirnir héldu að þessir yfirdrifnu tilburðir væru aðeins til marks um léttúð kvenna. Þeir voru þreyttir eftir varfærnislegar fyrirspurnir næturlangt og það eina sem þeir höfðu áhuga á var að losa sig í eitt skipti fyrir öll við þennan óboðna gest áður en sólin færi að loga á þessum þurra, vindlausa degi. Þeir klömbruðu saman líkbörum úr afdönkuðum rám sem þeir bundu saman með reipum til að þær héldu uppi þungum líkamanum alla leið út að sjávarhömr- unum. Þeir ætluðu að hlekkja kaupskipsakkeri við ökkla hans til að hann kæmist óhindraður á dýpsta hafsbotn, þar sem fiskarnir eru blindir og kafararnir deyja úr heimþrá, til að vondir straumar skiluðu honum ekki aftur upp í fjöru einsog komið hafði fyrir önnur lík. En því meira sem þeir flýttu sér, því fleira datt konunum í hug til að tefja fyrir. Þær gengu um einsog hræddar hænur, leituðu í kistum sínum að verndargripum fyrir sæfara, flæktust fyrir, sumar til að hengja utan á líkið hálsmen sem tryggðu því góðan byr, aðrar til að festa á það armband sem kæmi í veg fyrir áttavillu, og eftir að hafa sagt ótal sinnum burt með þig kona reyndu að vera þar sem þú ert ekki fyrir, sérðu, nú var ég nærri dottinn um hinn látna, fór mennina að gruna margt og þeir tóku að nöldra til hvers er allt þetta altarisrusl þegar ókunnur maður á í hlut, og það er sama hvað þið hengið marga nagla og kastarholur utan á hann, hákarlarnir bryðja þetta allt í sig, en þær héldu áfram að koma með ódýru helgigripina sína, gengu fram og aftur, rákust á og andvörpuðu, flóandi í tárum, og á endanum hreyttu mennirnir út úr sér hverslags eiginlega umstang þetta væri útaf sjóreknu líki sem enginn þekkti, þessu líka skítahræi. Ein kvennanna stóðst ekki mátið þegar hún heyrði þetta 149
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.