Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Qupperneq 71

Innan og utan við krosshliðið
tilfinningalega öryggi sem sálin þarfnast. Georg litli er aftur á móti
alinn upp hjá hringjaranum:
Ja það eru blómin hríngjarans, sagði konan. Blessaður hríngjarinn
vildi aldrei sjá né heyra hann Gorg minn, þau blóm látum við kjur.
(291)
Jón gamli Guðmundsson kostar hina endasleppu skólagöngu
Georgs Hanssonar ef marka má orð forsöngvarans (151). Það er
hins vegar ósagt látið hvers vegna sá gamli nirfill tekur upp á þessari
skyndilegu rausn. Georg kemst þannig undir „verndarvæng“ Gúð-
múnsens fjölskyldunnar um leið og hann hefur slitið barnsskónum.
Þegar Georg tollir ekki lengur í latínuskólanum er honum útveg-
uð vinna við brennivínssölu í Búðinni. I þakkarræðu sinni í lok 59.
kafla talar Garðar Hólm nær eingöngu um þennan tíma í Snafsinum
í Gúðmúnsensbúð. Hann er mjög bitur og þegar hann talar til
feðganna Jóns Gamla og Guðmundar bregður hann fyrir sig
nístandi háði. Viðskiptavinir Georgs í Snafsinum eru öreigar, sjó-
menn á skipum Búðarinnar, á flótta undan örbirgð sinni í náðar-
faðm brennivínsins hans Jóns Guðmundssonar. I Búðinni öskra þeir
„Yfir kaldan eyðisand“ og skæla „Þú sæla heimsins svalalind" og
Georg Hansson syngur með:
Já þau eru ótalin saungstríðin sem ég háði til að halda uppi virðíngu
Búðarinnar. Enda segi ég það ekki til að hrósa mér, heldur ber þess
að geta sem gert er, að ég var enn ekki fullra átján vetra þegar varla
rakst sá öskurapi inní Búðina að ég sýngi hann ekki á augabragði
niður í það hurðarlausa. (263—264)
Georg er nýkominn úr mútum þegar hann byrjar að vinna í
Snafsinum og hafi hann haft góða rödd á þeim tíma hefur hann
vísast skaðað hana eða eyðilagt með fjögurra ára söngstríðum sínum
í Búðinni. Vist Georgs innanbúðar í Gúðmúnsensbúð lýkur með
því að hann er rekinn af því að hann stenst ekki hinar ströngu
siðferðiskröfur Jóns Guðmundssonar:
Ég veit ekki betur en við höfum hreinlega rekið hann að því hann var
svikóttur óstundvís og kjaftfor og stóð af honum ófriður hér í
Búðinni. (258)
189