Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Side 75

Tímarit Máls og menningar - 01.05.1982, Side 75
Innan og utan við krosshliðið Gúðmúnsen hefur fjárfest í listamanni og hefur nú uppi menning- arherferð sína sem mest hann má. Málgagn Búðarinnar, Foldin, flytur stöðugar fréttir af sigurför óperusöngvarans Garðars Hólms. Fréttirnar semur skáld-ritstjóri Foldarinnar trúlega sjálfur. Þessum fréttum er trúað og tilvist hins íslenska veraldarsöngvara hefur orðið fólkinu það sem Gúðmúnsen ætlaðist til. Hann hefur náð tilgangi sínum að hluta: Hann var ekki fyr kominn í landið en mér fanst ég vera farin að svífa í loftinu, og landið okkar litla sem er þekt af því einu að vera hjálenda enn ófrægara lands, — guð veit maður var bara orðinn partur af heiminum sjálfum. (279) Þetta er maðurinn sem Islendingar þekkja, þjóðarstoltið Garðar Hólm. í augum fólksins er hinn ómenntaði verkamaður Georg Hansson ekki til. Ef hann gæfi sig samt fram og segði að óperusöngvarinn Garðar Hólm væri ekki til og hefði aldrei verið til, þá er hætt við að illa færi: Amma mundi segja: Það sem þú ert sjálfur það ertu og annað ekki, sagði ég. Þar skjöplast kellíngunni, sagði Garðar Hólm. Það sem maður er sjálfur, það er það eina sem maður er ekki. Það sem aðrir halda að maður sé, það er maður. (269) Georg Hansson getur ekki snúið aftur heim til Islands eftir að hann kemst að raun um að hann muni aldrei verða söngvari. Kæmi hann heim eins og hann er, bláfátækur verkamaður, myndu vonbrigði og reiði fólksins skella á honum vegna þess að hann væri ekki sá sem það hélt að hann væri. Og hvað biði hans síðan? Kannski vinna í Snafsinum, þaðan sem lagt var af stað (sbr. 273). Georg Hansson er þannig í raun og veru útlægur úr sínu heimalandi. Hann flækist til Jótlands, giftist þar en festir ekki rætur í hinu danska þorpi þar sem hann er þekktur af því að vera fáskiptinn maður sem blandar ekki geði við aðra. Meðal annars ræður hann sig á skip sem sækir saltfisk til Islands og siglir með hann til Spánar (sbr. 236-237). Gúðmúnsen bjó Garðar Hólm hins vegar ekki til handa löndum sínum eingöngu. Hann virðist smám saman komast að raun um að 193
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.