Tímarit Máls og menningar - 01.11.1982, Qupperneq 120

Tímarit Mdls og menningar
þurrka svitann af enni jarðar
þótt suma hafi bara dreymt jafnvaegi
í fyllingu tímans
(14)
Þótt margt hafi mistekist stendur hug-
sjónin fyrir sínu. Það er bjartsýnislegri
tónn í þessu ljóði heldur en „flassbakk
um framtíðina" í „Sendisveininum" sem er
að mörgu leyti sambærilegt og er í hópi
bestu ljóða þeirrar bókar að mínu mati:
var það alltaf
hið óhjákvæmilega sem hefði getað
verið öðruvísi
(8)
Ég vildi gefa mikið fyrir
að dyrabjöllurnar opnuðu sig
og í vídeóaugum
á röntgenmynd himinsins leystumst
við upp
í frumefni til að mynda ný sambönd á
milli
okkar sem erum verur
(7)
Og þótt „regnskúr frelsunar" sé líka týnd
í „Róbinson" er hægt að hugga sig við að
maðurinn hefur enn tækifæri:
spurð’ ekki vindinn
svarið veit maðurinn
(13)
— segir Einar Már og leiðréttir þar
með Dylan sem sagði að svarið væri
„blowing in the wind“.
Ljódmál — hefð
íslensk ljóðhefð hefur löngum verið
býsna sterk. Alkunn er barátta ungra
skálda um miðja þessa öld fyrir því að
mega yrkja án ríms og stuðla án þess að
allt færi á annan endann. Aðrar nýjungar
ollu þá minna fjaðrafoki. Þessi barátta
hlaut að vinnast. Og til varð önnur ljóð-
hefð sem lifði góðu lífi samhliða hinni
gömlu, hefð módernistanna íslensku,
atómskáldanna svonefndu, og
sporgöngumanna þeirra. Við hana þurfa
ung skáld nú að glíma og gera upp svo
hún verði þeim ekki fjötur um fót. A
þann hátt geta þau öðlast frelsi og sjálf-
stæði án þess að hafna hefðinni með öllu
sem fjötrum.
Einar Már yrkir um þennan vanda
skálda í öðrum hluta „Róbinsons“ í
ljóðinu „heimsókn“. Ljóðið skýrir
afstöðu hans til hinnar íslensku ljóð-
hefðar:
en ég er orðinn leiður á fegurðinni
sólin vorið og jöklarnir mega vera í
friði
. . . en ég er orðinn leiður
á jóhannesi úr kötlum á þjóðlegum
kvæðum um fjöll og firði
á þessum eilífu bænastundum
með réttlætinu
(31-32)
Og við ljóðið sjálft segir skáldið:
það er lygi
diskótekin hafa gleypt þig
veruleikinn boðið þér uppí dans
og eilífðin sent þig á barinn
en samt renna
bunulækirnir í gegnum þig
einsog ekkert hafi í skorist
heilsuleysi þitt er skírlífið
hefðin hafragrautur sem þú étur á
hverjum
morgni án teljandi meltingartruflana
(33)
614