Tímarit Máls og menningar - 01.11.1989, Qupperneq 25

Andlit í djúpinu, brosandi
þau ekki niður nema stundum. A þessum árum skrifaði ég stundum ljóð til
að selja. Einu sinni man ég að ég fór með ljóð til Jóns Helgasonar, ritstjóra
Tímans, og bauð honum og sagðist vilja fá strax alveg ákveðna upphæð
fyrir það. Eg þurfti að kaupa tertu. Egill átti afmæli og gat ekki farið á
barnaheimilið nema skaffa tertu, og ég átti enga peninga. Jón fékk ljóðið og
ég fékk peningana. Mörg af ljóðunum í Dvergliljum eru líkt til kornin."
Hvemig var Dvergliljum tekib?
„Eg hef auðvitað alltaf verið skömmuð í Mogga, það segir sig sjálft.
„Grátkerling Þjóðviljans“ og ýmislegt þannig. En það var ekki til siðs að
fjalla alvarlega um konur á þessum tíma.
Eg átti góða vinkonu sem ég á enn, Arnfríði Jónatansdóttur skáld sem
gaf út mjög merka bók, Þröskuldur hússins er þjöl; við vorum nánar vin-
konur og ræddum skáldskap. Halldóra B. Björnsson og Sigríður Einars
voru líka góðar vinkonur mínar og við ræddum allar um skáldskap. Okkar
eigin og annarra og allt milli himins og jarðar.
Eg birti mörg ljóðin upphaflega í tímaritum og hef alltaf haft mikið dá-
læti á tímaritum og dagblöðum. Þar berast ljóðin fljótar til margs fólks en í
bókum og ég fékk andsvör á hvert stakt ljóð. Það skipti mig miklu máli.
Þegar ég var búin að skrifa ljóð vildi ég birta það, það var hluti af því að
ljúka ljóðinu."
/ Laufinu á trjánum finnst mér ástin og sorgin knýja Ijóðin áfram, en
Dvergliljur eru ekki eins einsleit bók. Hvaba ástríba, hvaba tilfinning ligg-
ur ab baki Ijóbunum þar? Er það einmanaleiki?
„Nú komum við að því sama og í ljóðinu „Leyndarmáli" áðan, ein-
manaleikanum sem skapast af því að eiga ekki neinn að sem þekkir mig,
veit hver e er. Eg fer að heiman tólf ára í annan fjörð og það var langt á
rnilli; þar si fna ég til vináttu sem ég sker aftur á. Síðan er ég erlendis og
það er líka hi imur sem ég á út af fyrir mig. Þessir hlutir skapa einmanaleika
sem er hluti af mér, hann fylgir mér og ég finn oft sterkt fyrir honum.“
Þetta er eins og ab byrja ab lifa upp á nýtt.
„Já, það er ekkert sem tengir mig við nýja staðinn. Þess vegna er ég alltaf
að byrja nýtt líf. Ég er alltaf að endurfæðast eins og Þórbergur. Við vorum
góðir vinir. Hann átti sína sáru reynslu sem hann talaði aldrei um við
neinn. Við Þórbergur áttum saman margar ógleymanlegar stundir þar sem
við ræddum saman og sögðum hvort öðru næstum því allt.“
Segbu mér frá Ijóbinu „Narkissus“ í Dvergliljum.
„Ja, það er náttúrlega lýsing á Narkissus og hans umhverfi en ég sé líka
sjálfa mig í honum. Þarna koma aftur nóttin, tunglið og dauðinn - og þetta,
að þræða þögla leynistíga inn í myrkurfylgsnin og spegla sig í þessari óend-
anlegu dýpt, sem er kannski að sumu leyti sjálfsdýrkun. Ég man að Broddi
423