Tímarit Máls og menningar - 01.06.1997, Page 67

Huldar Breiðfjörð
Þegar rafmagnið fór af
„I think I’m just happy.“
- K. Cobain
1.
Ég var nývaknaður og lá þunnur í rúminu þegar ég heyrði að Kurt
Cobain hefði skotið sig í hausinn. Við hliðina á mér svaf stelpa sem ég
hafði hitt í einhverju partíi um nóttina og boðið heim í te. Ég man ekki
lengur hvað hún heitir eða hvort teið var gott en ég man að útvarps-
maðurinn sagði að Kurt hefði fundist látinn á heimili sínu í Sattle.
Hann sagði Sattle en ekki Seattle.
Eítir teið höfðum við fengið okkur að reykja en svo sofnað og þegar
ég leit á hana sá ég að öskubakkinn hafði runnið til á sænginni og
grúfði sig ofan í kinnina á henni þannig að stubbarnir og askan höfðu
dreifst yfir klessta andlitsmálninguna og flækt hárið.
Það var eins og hún hefði verið skotin í hausinn.
Kannski var það vegna fréttarinnar sem útvarpsmaðurinn hafði
hrækt út í þunnt andrúmsloftið í herberginu mínu, en ég man að mér
þótti þetta frekar flott sjón. Og þegar ég reyndi að vekja hana þyrlaðist
askan upp og féll svo aftur ofan í opinn munninn á henni svo hún
hóstaði þurrt og langdregið. Hún leit á mig eitt augnablik með ein-
hverskonar viðbjóði í andlitinu og snéri sér svo upp í horn og stubb-
arnir losnuðu úr hárinu og féllu ofan í rúmið.
Og ég sagði: „Kurt Cobain skaut sig í hausinn í nótt.“
Og hún sagði: „Ég er að leka.“
Ég lá áfram í rúminu og horfði upp í loftið og hugsaði um hvort sæði
hefði kannski hálfa sál. Og hvort þessar hálfu sálir sem höfðu þurft að
TMM 1997:2
65