Glóðafeykir - 01.11.1974, Blaðsíða 24

24
GLOÐAFEYKIR
til þess að tala mikið um sjálfan sig, þó að eitthvað smávegis kunni
að fiskast með eftirgangsmunum. En e. t. v. fæst hann til þess að
segja eitthvað um Hóla, þennan stað, sem hann hefur lifað á og
lifað með svo langan dag og er honum öðrum blettum kærari á þess-
ari jörð.
Friðbjörn dvelur nú á ellideild Sjúkrahúss Skagfirðinga á Sauð-
árkróki. Ég vík mér að yfirhjúkrunarkonunni, sem ég kem auga á
innan við glerþil, og sp)T eftir Friðbirni.
— Jú, hann er hér á hæðinni fyrir ofan, segir hún, — á herbergi
nr. 10.
Á leiðinni upp stigann dettur mér í hug að ég hafi gleymt að
spyrja eftir því, hvort leyfilegt sé að heimsækja vistmenn á þessum
tírna dags. Nú, en Hulda gerði a. m. k. engar athugasemdir við það
svo ég held ótrauður áfram. GTppi á ganginum sitja tveir rosknir
menn á tali. Égspyr annan þeirra hvar nr. 10 sé.
— Ég skal sýna þér það, segir hann, og við löbbum inn ganginn,
beygjum fyrir ein tvö horn, að mig minnir, og þá bendir hann mér
á dyr.
— Þarna er nr. 10, segir hann.
Ég drep á dyr, og innifyrir er svarað með rödd Friðbjörns: ,,Kom
inn“.
Og ég kem inn í rúmgóða tveggja manna stofu, með glugga móti
vestri þar sem við augum blasir hin nýja borg, sent stöndugir Sauð-
krækingar eru að reisa á og ofan við það tún, sem Árni minn Hans-
en heyjaði fyrrum. Ég ber upp eriudið við Friðbjörn og hann tek-
ur því vel, hafði enda áður verið undir þessa árás búinn, en kveður
mig hins vegar kominn í geitarhús að leita ullar. Ég segi Friðbirni
að ég hafi heyrt að hann dveldi um þessar rnundir heima á Hólum
og því farið þangað að leita hans.
— Ég var þar fyrir helgina, segir Friðbjörn, en það er nú svo með
menn á mínum aldri, að þeim hentar ekki að vera hlaupandi úr ein-
um stað í annan. Hér er líka gott að vera og hér þarf ég að eiga inn-
hlaup. Hins vegar skilst mér að nógir séu um hvert pláss, sem losnar
hér á ellideildinni, og því erfitt að halda hér opnum dyrum fyrir
mann, sem væri á faraldsfæti með þeim hætti, að vera annan sprett-
inn hér til þess að njóta nauðsynlegrar hjúkrunar og aðhlynningar
en þess á milli svo yfir á Hólum. Ég býst því við, að ntig verði eink-
um að finna hér úr þessu, á meðan ég tóri.
— Jæja, F'riðbjörn, kannski við víkjum þá að fortíðinni og byrjum
á því að spyrja: Hvar ert þú fæddur og hvenær?