Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2016, Side 204

203
brotakennd og gróf, ónákvæm og óslétt. Frásagnarlegt viðnám hefur í
för með sér misheppnaða innrás; innrás sem er sjónrænt hindruð, typpi og
fingur sem renna út, eru kreistir út, sem síðan krefst enn annarrar innrásar,
og enn annarrar. innrásin gæti átt eftir að eiga sér stað að eilífu – vafinn
í síðasta ofbeldisfulla atriðinu er hið óleysta hik þessarar innrásar sem er
sífellt á leiðinni og á alltaf rétt eftir að eiga sér stað, þar sem ókunnugleika
og leyfisleysi boðflennunnar er viðhaldið en það samlagast ekki.26
Úr yfirgefnu safni
viðfangsefni þessarar bókar er klámsafnið, safn sem er sem stendur ómeð-
færilegt, ónákvæmt og fleiðrað – það á sífellt á hættu að takast ekki einu
sinni að verða að safni. Það er einfaldlega of mikið til af því, og stór hluti
þess hefur glatast; eða það er neðanjarðar eða framleitt af áhugamönnum;
eða það er illa varðveitt eða það er óskipulega og óreglulega varðveitt;
kannski hefur það verið gert upptækt. Hið glataða safn er klámfræðing-
um hugleikið, sem og þau vandamál sem fylgja safni sem hefur ekki verið
rétt sett saman, sem hindrar faglega skipulagningu og stranga akademíska
rannsókn. Sumir telja að einungis slétt og fellt safn sé einhvers virði; það
verður að vera sterkt og heilt, spegiltært og fast fyrir. Leyfið ekki safninu
að vera safnleysa, ójöfn og ókláruð; berjist á móti óreiðu þess. Það er skilj-
anlegt að þeir sem vilja skapa rými fyrir klámrannsóknir í akademíunni
færi rök fyrir nauðsyn þess að mynda safn þar sem það er skráð og varð-
veitt sem síðan má rannsaka – að finna það sem virðist glatað. En hvað
þýðir það að færa rök fyrir tilvist slétts og fellds klámsafns? Hvað getur
glatast þegar útrýmingu glötunarinnar er krafist?
Öllum söfnum er í eðli sínu ætlað að vera góð söfn, það er að segja sam-
felld og rammefld söfn, sem glata hvorki né yfirgefa innihald sitt. Slæma
safnið (það sem glatar eða rýrir, sem lítillækkar eða gleymir – með öðrum
orðum, hið dauðlega safn) er nákvæmlega það sem söfnum er ætlað að
26 Þessi þráhyggja varðandi innrásina gæti verið ástæðan fyrir því að þungamiðja
Innbrots er annar hlutinn þar sem frásögnin snýst um ófrískt fórnarlamb: það er
í því atriði sem formvandinn sem gengur í gegnum alla myndina er tjáður með
hvað róttækustum hætti. Þungun felur í sér sýnilega sönnun þess að það hafi áður
verið farið inn í líkamann; hún táknar, og er vitni um, líkama sem er þegar í rofnu
ástandi. innrásin í þennan líkama, sem ber merki þess að það sé hægt að fara inn í
hann – en einnig merki um liðið augnablik þar sem var farið inn í hann – þjónar
sem vettvangur þar sem átökin um innrásina geta átt sér stað, óháð líkömum en
sem hreint form valds.
GRÓFiR DRÆTTiR