Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.02.2012, Side 52

Tímarit Máls og menningar - 01.02.2012, Side 52
H a l l g r í m u r H e l g a s o n 52 TMM 2012 · 1 Þetta er flott. Eins og skilrúm milli lifandi og dauðra. Á næstu síðu er einnig að finna snjalla línu. Bls. 531: „Það fer eins og ég hef sagt að hún lognast útaf á eftir barninu, áður en langt um líður,“ sagði Sigga gamla einn morguninn við Finn úti á hlaðinu. Finnur gamli athugaði bæjarbustina vandlega áður en hann svaraði. „Ónei, Sigríður sæl. Það verður einhver á undan henni í garðinn, sem hraustari sýnist vera.“ Hér er enginn venjulegur afþreyingarhöfundur á ferð. Gamli maðurinn þaulskoðar bæjarburstina áður en hann svarar. Þið afsakið, en þetta minnir helst á Laxness. En Guðrún bætir um betur. Með þessu trixi, að láta Finn gamla horfa svona vel á bæjarburstina áður en hann svarar, fær hún okkur til að trúa orðum hans. En tekur okkur svo í bólinu tuttugu síðum síðar með því að láta húsfreyjuna deyja, þvert á orð þess gamla. Andláti Lísibetar er síðan lýst á mjög athyglisverðan hátt. Jón sonur hennar er inni hjá henni. Bls. 555: „Andardrátturinn var þungur og hryglukenndur. Hann flýtti sér að opna húsið. Baðstofan var mannlaus en framan úr kokkhúsinu heyrðist glaðvær hlátur stúlknanna. Þær höfðu verið að fá sér aukakaffi [ókei, smá kaffi hér] og ætluðu að láta Siggu lesa í bollana.“ Jón biður síðan Borghildi að fylgja sér inn til móður sinnar. Stuttu síðar kemur hún aftur fram: „Borghildur fór fram í kokkhúsið og sagði, hvað var orðið skipt um inni. Boll- arnir voru settir harkalega niður, eins og þeir hefðu átt sök á því, að látið var svona kjánalega á þessari alvörustundu.“ Maður heyrir í þeim hljóðin, þegar postulín skellur á tré, og senan lifnar við um leið og dauðinn er staðfestur. Svona sérstæða og nákvæma mynd málar ekki miðlungshöfundur. Eftirminnileg er einnig lýsingin á viðhaldinu Línu þegar Þóra kemur að henni og Jóni í sínu eigin eldhúsi um miðja nótt. Stúlkan kýs að hreyfa sig ekki en heldur þétt um hálsinn á hreppstjóranum. Bls. 999: „Lína sat alltaf í sömu stellingunum, með lokuð augun, og líktist helzt sofandi barni.“
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.