Tímarit Máls og menningar - 01.02.2012, Síða 82

R ú n a r H e l g i Vi g n i s s o n
82 TMM 2012 · 1
Það var lítið um bílastæði við rakarastofuna á Klapparstíg. Að lokum
brá ég á það ráð að leggja bílnum hálfum uppi á gangstétt öfugum
megin. Gatan var þröng og nokkur umferð um hana en það kom ekki í
veg fyrir að tengdapabbi opnaði dyrnar sín megin og legði af stað út úr
bílnum. Ég hljóp til en þá var hann kominn út, hvernig sem hann fór að
því, og tekinn að staulast upp að húsinu. Þar var upp nokkrar tröppur
að fara, handriðslausar, en einhvern veginn tókst honum að komast
klakklaust upp þær. Hann fékk sitt sjampó og svo hófst gangan til baka.
Það var engu líkara en tengdapabbi gerði sér enga grein fyrir hættunni
af aðvífandi bílum því hann steig beint út á götuna.
Að þessu loknu gátum við loks snúið okkur að aðalerindinu sem
virtist reyndar vera orðið að aukaatriði. Skóbúðin sem hann vildi fara
í var ofarlega á Laugavegi, uppi undir Suðurlandsbraut. Í ljós kom að
hann hafði áhuga á Birkenstockskóm, svipuðum þeim sem ég átti og
voru nú reyndar farnir að láta á sjá. Ég notaði þess vegna tækifærið og
spurði afgreiðslukonuna hvort hægt væri að líma þá.
Ekki reyndust vera til Birkenstockskór af sömu gerð og ég átti en í
staðinn kom afgreiðsludaman með skó sem hún sagði að væru síst verri.
Þeir virtust henta honum vel eins og ástatt var fyrir honum.
„Hvernig líst þér á þá?“ spurði hann.
Ég sagði að mér litist vel á þá. Þetta virtust vera fínir skór, sterklegir
og snotrir.
Hann bað afgreiðslukonuna að leyfa sér að máta.
Honum gekk vel að komast í vinstri skóinn en öllu erfiðara var að
koma ristinni í hægri skóinn enda mikið reifaður.
„Þetta er alveg ferlegt,“ sagði hann.
„Við getum bætt við gati á ristarólina,“ sagði afgreiðslukonan. „Þá
ættirðu að komast í skóinn.“
„Er það?“
„Það er ekkert mál.“
Að lokum tókst honum þó að troða sér í báða skóna án þess að gati
væri bætt við.
„Hvað heldur þú?“ spurði hann mig.
„Mér sýnist að þessir skór gætu hentað þér vel. Þeir eru breiðir og
góðir og ef þau bæta við gati ættirðu ekki að vera í vandræðum með að
komast í báða skóna. Svo geturðu þrengt ólina aftur þegar þú losnar við
umbúðirnar.“
„Eða þegar önnur hjúkka kemur á vakt,“ sagði hann kankvíslega.
„Eða það.“