Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Qupperneq 15

„ L á t t u e k k i þ e s s a ö g n h l æ j a a ð þ é r“
TMM 2017 · 3 15
Já. Gerirðu upp á milli árstíða?
Já, mér finnst vorið yndislegt á meðan allt er nýtt og ferskt en líka haustið,
þá eru litirnir svo undurfallegir og ég verð melankólsk og spila tónlist í moll.
***
Viltu segja mér frá aðferðum þínum? Sköpunarferlinu?
Ég geng lengi með hugmynd og margar í einu, þær búa með mér árum
saman, síðan verður ein ofan á og þá bý ég til ramma – en þó ekki alltaf –
og byrja að skrifa – yfirleitt liggur mér á. Ramminn er lauslegur svo ég hafi
möguleika á að breyta honum – ég vil ekki njörva hann strangt niður. Seinna
koma hugmyndir sem breyta sögunni og þá staldra ég við og leyfi henni að
breytast. Þá er ég búin að vera lengi að grufla og sagan hefur gerjast í undir-
meðvitundinni. Það er ógurlega gaman. Stundum hef ég fengið hugmynd
eftir að bókin kemur út. Það er ekki gott. Þess vegna flýti ég mér ekki að
ljúka við handritið.
Viltu segja mér frá skáldsögunum sem þú hefur skrifað fyrir fullorðna,
nokkur orð um hverja þeirra, ef við byrjum á Sólin sest að morgni (2004).
Ég var stödd á ættarmóti að sumarlagi austur á Seyðisfirði þegar ég fékk að
fara inn í gömlu Tungu þar sem ég ólst upp. Ég hafði ekki komið þangað inn
síðan ég flutti árið 1967. Gömlu dagarnir komu til mín einsog drekkhlaðinn
bátur að landi, ég varð heltekin, vissi að ég yrði að gera upp við svo margt,
grét sárt og fannst ég verða aftur ung.
Næsta dag settist ég við og byrjaði að kortleggja það sem mig langaði að
segja og þegar ég kom heim byrjaði ég að skrifa bókina. Það var erfitt, tók á
og langan tíma. Ég skrifaði aðrar bækur meðfram en var ákveðin í að ljúka
þessari og koma henni út. Það þótti ekki sjálfgefið í fyrstu þar sem ég hafði
verið í barnabókageiranum og gengið vel þar. Bókin hlaut lofsamlega dóma
sem gáfu mér kjark til að halda áfram að skrifa fyrir fullorðna.
Kannski þykir mér vænst um þessa bók. Hún lýsir lífinu okkar fyrir austan
og er jafnframt svo sár að ég gæti ekki lesið hana upphátt alla því ég færi bara
að gráta.
Á eigin vegum (2006).
Ég skemmti mér við að skrifa þessa bók. Aðalpersónan Sigþrúður var svo
skemmtileg, heilsteypt og jákvæð þótt líf hennar væri erfitt. Við gengum
eiginlega hönd í hönd í þau tvö ár sem ég var að skrifa og fór svo vel á með
okkur að mér finnst hún ennþá vera með mér þó hún sé löngu farin. Við
fórum saman til Parísar og ég skrifaði bókina meðal annars við Signubakka.
Enn var uppruninn sem barnabókahöfundur að þvælast fyrir útgefendunum
en úr varð að bókin kom út. Tilnefningin til Bókmenntaverðlauna Norður-
landaráðs gladdi mig mikið.