Tímarit Máls og menningar - 01.09.2017, Síða 19

„ L á t t u e k k i þ e s s a ö g n h l æ j a a ð þ é r“
TMM 2017 · 3 19
Þarf rithöfundur að vera mikið útá við, láta minna á sig, mæta í partý fyrir
ferilinn?
Upplestrar eru stór þáttur í útgáfunni og þótt þeir geti verið þreytandi
þá skila þeir miklu. Það er gaman að spjalla við lesendur og kynnast hug-
myndum þeirra. Stundum opnar stefnumótið nýja heima. En ég les ekki í
búðum eða á veitingahúsum þangað sem fólk kemur til að spjalla og njóta sín
og heldur ekki þar sem maður fær ekki greitt fyrir. Það er beinlínis niður-
lægjandi. Hvenær bæðirðu rafvirkja um að gera við rafmagnið heima hjá þér
og borgaðir honum ekkert afþví vinnan væri tækifæri hans til að sýna þér
fínu tækin?
Hver eru laun og kjör íslensks rithöfundar, listamanns?
Tja, þau eru nokkuð misjöfn. Sumir selja vel og það er gleðilegt. Aðrir
minna. Nokkrir fá úr Launasjóðum og þeir þyrftu að vera mun mun fleiri.
Margir drýgja tekjurnar með annarri vinnu og sumir detta út úr listinni
vegna þess að þeir hafa of lítinn tíma aflögu – skrif eru tímafrek einsog þú
veist – og gefast upp. Það er sorglegt.
Er klíkuskap að finna í bókmenntaheiminum?
Sjálfsagt eins og annars staðar. Maður heyrir oft talað um það en mér hefur
gefist vel að vera ekki uppnæm, bara brosleit og synda í gegnum þetta allt.
Það lærist líka með aldrinum.
Þetta er kannski asnaleg spurning en hvað myndirðu gera öðruvísi værir
þú tvítug í dag?
Tja, miðað við þroska fullorðinnar konu sem lítur yfir farinn veg færi ég
snemma að skrifa. Þá hefði ég möguleika á því að hlúa að öllum hugmynd-
unum sem ég kemst ekki yfir og fengi trúlega margar góðar til viðbótar. Allt
er þó undir því komið að eiga fyrir salti í grautinn og þak yfir höfuðið og það
er alls ekki sjálfgefið hjá ungu fólki í dag.
Áttu ráð til ungra rithöfunda?
Byrja á því að skrifa um það sem þeir þekkja – þar geta þeir fótað sig – bíða
með það sem er þeim framandi á meðan þeir ná fótfestu. Svo geta þeir farið
lengra – útí heim.
Er öðruvísi að vera rithöfundur af kvenkyni en af karlkyni? Hver er munur
á stöðu karl- og kvenhöfunda?
Ég á erfitt með að svara þessu afþví ég hef aldrei verið karl en auðvitað er
ákveðinn munur á því. Konum finnst oft gengið fram hjá þeim og það vitum
við að gerist. Hér eru margir góðir kvenhöfundar og viðhorfið breytist – en
það breytist hægt, þetta er spurning um tíma. Viðhorfið til barnabóka og
höfunda þeirra mætti líka breytast.