Gripla - 2019, Blaðsíða 271
271
25.
Gvud minn eg þacka þier,
þu hefur werid hiꜳ mier,
med adstod eijngla þinna
til ellidaganna minna,
og mig frꜳ modur lijfe
ur mórgu frelsad kijfe.
26.
Jafnann þijn heijlóg hónd,
hefur nu mijna ónd,
ꜳ weralldar willu sloodum,
wared med eijnglum goodum,
firer þeijm owin jlla,
sem óllu giórer ad spilla.
27.
Ötal mórg sindasꜳr,
mig sært hefur wijtiss ꜳr,
þꜳ hefur þu herrann goode,
hellt þar i þijnu bloode,
liest so ölifian alla,
i eijturblódrunnar falla.
28.
Þꜳ heijmur og holldid spillt,
hefur mig frꜳ þier willt,
þijn nꜳdargiæskann gooda
giórde mier fadminn biooda,
mig vafdi i weijkleijk mijnum,
under wængunum sijnum.
„ aLLt HafÐ I annan rÓ M […]“
29.
O Jesu óndinn mijn,
er leijst med benium þijn,
holld þitt er hennar fæda,
hreijn truinn skijrnarklæde,
blood þitt hun hefur ꜳ borde,
blessad med þijnu orde.
30.
Sueij werde Sathan þier,
þig sære eg i burt frꜳ mier,
haf þig til heliar ranna,
med hoopenn þinna granna,
jeg wil ꜳ Jesum trua,
og jafnann hiꜳ hónum bua.
31.
Fer eg ꜳ herdum hans,
heijm til mijns fódurlandz
so næ eg eijlijfum aude,
sem af mier sueijk hinn snaudi
diófull med drambid kiæna,
þꜳ dijrd gud willdi ræna.
32.
Hann hugde ad hafa rꜳd,
umm himin og jardarlꜳd,
sꜳ ward hónum biör ad banne,
sem blandade firsta manni,
heliar brodd hꜳtt uppspente,
i haus hans fleijrninn lente.