Milli mála - 2018, Síða 129

MILLI MÁLA
Milli mála 10/2018 129
Jón Egill Eyþórsson
Um Wang Wei
Wang Wei王維 (701–761 e.Kr.) er eitt af helstu skáldum Tang-tímans. Hann var af aðalsættum og þótti vera ímynd
hins húmaníska fræðimanns. Fyrri hluta ævinnar varði hann í
dygga þjónustu við keisaraveldið en gat sér einnig gott orð sem
pipa 琵琶leikari (pipa er fjögurra strengja kínversk lúta), ljóð-
skáld og listmálari. Á efri árum og einkum eftir hremmingar An-
Shi-uppreisnarinnar (安史之亂755–763) dró hann sig í hlé frá
stjórnsýslu og helgaði sig listum og sjálfsrækt að búddískum sið
sem hann hafði alla tíð hrifist að. Ekkert af málverkum hans hefur
varðveist en þrátt fyrir það er hann talinn upphafsmaður svokallaðs
Suðurhefðar-skóla í kínverskri listasögu 南宗畵之祖.
Eftir Wang Wei liggja um 370 ljóð. Hann var fyrst og fremst
þekktur sem náttúruskáld og ljóð hans eru gjarnan látlaus og
myndræn á yfirborðinu en búa yfir meiri dýpt og margbrotnari
formgerð en virðist við fyrstu sýn. Um ljóð hans hefur verið sagt að
þau lýsi fegurð náttúrunnar, en dragi einnig í efa endanlegan veru-
leika hennar. Óræðar og hrífandi náttúrumyndir einkenna ljóð hans
en ef grannt er gáð, þá leynir sér ekki að nærvera skáldsins og mann-
heima er jafnan meginkjarni ljóðanna. Um samband ljóðlistar hans
og málverka var einnig oft sagt að ljóð hans væru jafn myndræn og
málverkin hans ljóðræn.