Milli mála - 2018, Side 180

FLAUELSKJÓLLINN
180 Milli mála 10/2018
pallíettudrekanum. Hún stóð aftur á fætur og gekk riðandi að spegl-
inum. Pallíettudrekinn riðaði líka. Kjóllinn var nú næstum orðinn
fullkominn, aðeins aukafellingar undir báðum handleggjum sem
sáust varla. Casilda tók aftur títuprjónana og nældi þeim djarflega í
aukafellingarnar á yfirnáttúrulegu efninu.
– Myndirðu ekki vilja vera í flauelskjól þegar þú verður stór?
spurði frúin.
– Jú, svaraði ég, og fann hvernig flauelið í kjólnum þrengdi
að hálsinum á mér með hanskaklæddu höndunum sínum. Það var
fyndið!
– Nú fer ég úr kjólnum, sagði konan.
Casilda hjálpaði henni og hélt uppi kjólfaldinum.
Frúin rembist árangurslaust í nokkur andartök þar til hún slétti
aftur úr kjólnum.
– Ég verð víst að sofa í honum, sagði hún fyrir framan spegilinn
og horfði á fölt andlit sitt og drekann sem skalf í takt við hjartslátt
hennar. – Flauel er dásamlegt, en það er þungt, sagði hún og bar
höndina upp að enninu. – Þetta er algert fangelsi. Hvernig kemst ég
úr því? Það ætti að búa til kjóla úr óraunverulegu efni eins og lofti,
ljósi og vatni.
– Ég myndi mæla með hrásilki, andmælti Casilda.
Þá féll konan á gólfið og drekinn engdist sundur og saman.
Casilda laut yfir hana þar til drekinn hætti að bæra á sér. Ég gældi
enn einu sinni við flauelið sem var eins og dýr. Þá sagði Casilda
dapurlega:
– Hún er dáin. Og ég sem lagði alla þessa vinnu í þennan kjól!
Ég hafði svo mikið fyrir honum, svo mikið!
– Það var fyndið!
Kristín Guðrún Jónsdóttir þýddi úr spænsku