Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1956, Qupperneq 212

1956
— 210
mun barnið hafa verið getið 23. sept-
ember 1956, og væri eftir þvi með-
göngutiminn 224 dagar. Ekki verSur
meS vissu nefndur ákveSinn meS-
göngutími, þótt almennt muni vera
viSurkennt, aS hann sé 230—320 dag-
ar fyrir fullburða barn, og væru þá
mestar likur til, að barnið muni hafa
verið getið á tímabilinu 19. júní til 17.
september. Ekki mun ég treysta mér
til aS útiloka 23. september sem hugs-
anlegan getnaðardag.“
Samkvæmt vottorði Rannsóknar-
stofu háskólans, dags. 5. maí 1958,
leiddi blóðflokkarannsókn i ljós, að
Y var ekki útilokaður frá faðerni
barnsins.
Málið er lagt fyrir lælmaráð
á þá leið,
að beiðzt er álits um, hvort barn það,
er um ræðir í máli þessu, fætt 5. maí
1957, geti verið getið 22. eða 23. sept-
ember 1956.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktun læknaráðs:
Frá 22. september 1956 til 5. maí
1957 eru 225 dagar. Mjög litlar líkur
eru til þess, að barn með þeim þroska-
merkjum, sem hér er um að ræða sam-
kvæmt vottorði ljósmóður, hafi fæðzt
eftir svo stuttan meðgöngutíma. Sam-
kvæmt töflu Linders ætti það þó að
geta átt sér stað i um það bil einu til-
felli af þúsundi.
Greinargerð og ályktunartillaga rétt-
armáladeildar, dags. 28. október 1958,
staðfest af forseta og ritara 6. nóvem-
ber s. á. sem álitsgerð og úrskurður
læknaráðs.
Málsúrslit: Mál þetta var fellt niður, eftir
að úrskurður læknaráðs varð kunnur.
6/1958.
Borgardómari i Reykjavík hefur
með bréfi, dags. 18. október 1958, sam-
kvæmt úrskurði, kveðnum upp á bæj-
arþingi Reykjavíkur 17. s. m., leitað
umsagnar læknaráðs i málinu nr.
1185/1957: S. í. vegna ófjárráða sonar
sins J. gegn fjármálaráðherra og
menntamálaráðherra vegna ríkissjóðs.
Málsatvik eru þessi:
Rétt fyrir jólin 1955 eða i janúar
1956 vildi það slys til að Vistheimil-
inu í . .., að drengurinn S. K., 13 ára
að aldri, skaut ör af boga i hægra
auga drengsins J. S., f. ... 1946. Sam-
kvæmt skýrslu forstöðumanns vist-
heimilisins, ..., dags. 6. mai 1957, var
örin úr tré og riffilskothylki á enda
hennar. S. K. mun hafa staðið í miðj-
um kjallarastiga og skotið örinni upp
stigann, en rétt i sama mund bar J. S.
að á leið niður stigann, og kom örin
í hægra auga hans sem áður segir.
Forstöðumaðurinn kveðst hafa heyrt
slasaða reka upp hljóð, og hafi hann
strax farið á vettvang ásamt konu
sinni. Siðan segir orðrétt í nefndri
skýrslu:
„Við hjónin fórum þegar með J. inn
i íbúð okkar og athuguðum meiðsl
hans. Var augað þá þegar blóðhlaup-
ið, en ekki sást sár á þvi.
Að þessu loknu hringdi ég til hér-
aðslæknisins á ... og óskaði eftir, að
hann kæmi til að lita á meiðsl drengs-
ins. Hann sagðist ekki geta komið.
Ég sagði lækninum, hvað hafði kom-
ið fyrir, og sagðist hann ekkert geta
hjálpað, þótt hann kæmi, annað en
binda um augað, en bað mig að láta
sig fylgjast með liðan drengsins.
Við hjónin bundum nú um auga J-
að ráði læknisins, svo vel sem við
höfðum vit til.
Við hjónin skoðuðum auga J. aftur
daginn eftir slysið. Fann hann þá ekki
mikið til sársauka i þvi að hans sögn.
Augað var rautt og blóðhlaupið, og
kvaðst J. ekkert sjá með þvi. Ég talaði
þann dag aftur við héraðslækni á . • •
símleiðis og sagði honum allt sem var.
Spurði ég hann þá, hvort ekki væri
rétt að panta sjúkraflugvél til að flytja
sjúklinginn til rannsóknar og aðgerð-
ar, ef með þyrfti. Taldi læknir þess
ekki þörf. Sagði hann, að drengurinn
mundi verða sjónlaus á auganu ca.
mánaðartima vegna blóðhlaups, en
mundi síðan smám saman fá sjón aft-
ur. Sagði hann jafnframt, að ekkert
væri hægt að gera.
Ég lét þar við sitja og pantaði ekki
sjúkraflugvél vegna þessara orða lækn-