Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.2012, Qupperneq 53

Sigurður brúarsmiður
Það ár ákvað Sigurður að flytjast frá Loðmundarfirði og lágu til þess margar ástæður. Þar var
hann ekki vel í sveit settur til að vinna að iðn sinni, erfíð kreppa þrengdi mjög að hag manna,
hann átti við ijárhagsörðugleika að stríða vegna húsbyggingarinnar, sem áður getur, auk þess
var ljölskyldan orðin stór, bömin fimm, hið elsta innan við tíu ára aldur. Hann velti fyrir sér
að flytjast suður, eins og það er kallað og brá sér um vorið til Reykjavíkur til að leita fyrir
sér um atvinnu. A leiðinni bar svo til, að meðan skipið stóð við á Homafirði barst honum í
hendur skeyti frá Halldóri Ásgrímssyni kaupfélagsstjóra á Borgarfírði, síðar alþingismanni. í
skeytinu spurði Halldór, hvort Sigurður gæti hugsað sér að flytjast til Borgarijarðar. Skeytið
mun hafa komið Sigurði nokkuð á óvart og hugleiddi hann að sjálfsögðu þennan möguleika,
en hélt engu að síður áfram ferðinni til Reykjavíkur, leitaði fyrir sér þar í bænum og grennd
en fann ekkert sem honum þótti álitlegt að binda sig við, enda erfítt um atvinnu í Reykjavík á
þessum ámm. Hann fór því heim eftir skamma dvöl syðra og fljótlega þar á eftir skrapp hann
í skyndiferð til Borgarijarðar þar sem þau ráð réðust að hann flytti þangað, þá þegar um vorið.
Auðvitað hafði ráðagerð Sigurðar að flytjast brott orðið hljóðbær um Loðmundarijörð, Víkur
og Borgarijörð og vissulega gerðu menn sér ljóst, að skarð yrði fyrir skildi ef hæfíleikamaður
á borð við hann flyttist brott. Sagði Sigurður Pál Sveinsson þá bónda í Breiðuvík, en síðar
í Geitavík, hafa vakið máls á þessu við Halldór Ásgrímsson og vikið að honum svofelldum
orðum: „Eigum við ekki að reyna að fá Sigurð til okkar meðan tími er til?“
Sigurður fékk húsnæði á Bakkaeyri, á Eyrinni eins og Borgfírðingar segja í daglegu tali,
í verslunarhúsinu, sem Bjami Þorsteinsson frá Höfn byggði sumarið 1897 og er nú, viti ég
rétt elsta hús á Borgarfírði. Þar hafði jafnan verið rekin verslun og var húsið í eigu Pöntunar-
félags Borgarljarðar, sem þá var nýhætt verslunarrekstri. Þama var í fyrirsvari Hallgrímur
Bjömsson, er verið hafði þar verslunarstjóri. Einnig átti Sigurður góðu að mæta hjá stjóm
Pöntunarfélagsins og nefndi hann þar sérstaklega til Andrés Bjömsson bónda á Snotmnesi,
sem var í stjóm Pöntunarfélagsins. Þá kvað hann Halldór Ásgrímsson hafa verið sér mjög
innan handar við að koma sér fyrir í nýju umhverfí og gat þess sérstaklega, að Borgfírðingar
hafí tekið sér vel. Verkstæði sitt hafði hann í kjallaranum á Eyrarhúsinu. Á Bakkaeyri var
Sigurður aðeins eitt ár því hann réðist í að byggja upp eyðijörðina Þrándarstaði og setti íbúðar-
húsið alllangt frá gamla bænum á þekkilegu flatlendi niðri við Hrafnána og nefndi Sólbakka.
Fluttist hann þangað í ágúst sumarið 1938.
Um þetta leyti keypti Kaupfélag Borgarljarðar verslunarhúsið á Eyrinni og flutti verslun
sína þangað, en Sigurður fékk húsnæði fyrir verkstæði sitt í kjallaranum í húsinu Odda, en
í því húsi hafði verslun kaupfélagsins verið fram að þessu og átti Halldór Ásgrímsson þar
hlut að máli.
Hér var ekki vatnsafl fyrir hendi eins og úr Hraunánni í Loðmundarfírði og varð Sigurður
því að notast við mótor til að afla orkunnar. Verkstæði með mótor! Þetta var nýlunda á
Borgarfírði. Er mönnum, sem þá vom á bamsaldri enn í minni þetta undur. Gægðust þeir
gjama á glugga til að sjá hvað þama var að gerast, settu hönd fyrir útblástursrörið og öfluðu
sér þannig svertu til að gera hver annan skuggalegri í framan en þeim var áskapað að vera,
og þótti allgóð skemmtun.
Eins má sjá af því er áður greinir þá var Sigurði ofarlega í huga hversu Borgfírðingar
greiddu götu hans við komuna til Borgarfjarðar, en hafi hann talið sig standa í þakkarskuld
við þá á þessum missemm fékk hann goldið þá skuld með góðum vöxtum síðar; ekki aðeins
með vinnu sinni margvíslegri. Þegar hann gerðist brúarsmiður vom Borgfírðingar jafnan
51