Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 27
25
218-19 porgeirssonar K. K-g har og andre stader meir av genealogiske
og topografiske opplysningar (jfr. s. 123). — 24>19 vestr M, norSr K. Jfr.
til I2.12. - 27> 22-23 engi-verklundarmaSr M, ekki vann-------vildi K.
Utf. av K-g freistar å pynta på åtferda til O., men fører derved inn ein
inkonsekvens i sogesamanhengen; jfr. til 31’18. Framstellinga i M, der O.
er latare enn i K, høver og betre med den folkeepiske motivtypen som ligg
til grunn; jfr. s. 279f. - 227 nordr K. Sjå til 12>42. - 216’31 litla M,
onga K. Grovare forming i K, meir kunstfull i M (litotes). - 31’18 minnka
M, mikla K. Skilnaden vel rett forklåra av G. Vigfusson7 og E. Magnus-
son8: Utf. av K-g har mistydd eit „minka'' i førelaget, som truleg har vori
skrivi „rriica", og har løyst opp til mikla, som han har teki for adjektiv. Men
ved det kom predikatsverbet bort, og han legg til veita i staden9. I fylgje
E. Magnusson har han heller ikkje skjøna næst, som tyder „nøye i sam-
svar med“, men som han har teki for tidsadverb saman med vita. Ved dette
har teksta vorti samandregen og stytt. - (3f.s ironiske svar tyder at O.
ikkje har fortent noko og ikkje skal få noko. Dette samsvarar med M-t 27.
- 410’27 i skipi M, skreid K. skreid er sikkert mislesing av skip. På det
tyder den bundne forma kngrrinn i K like etterpå. Viktigaste grunnen til
å vraka K-t her er likevel det at denne lesemåten bryt den jamne stiginga
i skipshandlane som vi finn i M (jfr. s. 143). Endeleg kan nemnast at
skreid er tvilsamt også av reale grunnar. Sjå s. 294. - 414>30 kngrr M,
kngrrinn K. Ubunden form naturlegare her ordet er brukt fyrste gongen.
- 523~24 Hvita K. Utf. av K-g har ikkje skjøna at vi her har å gjera
med ein illustrasjon av O.s farsæld. M-t viser at O. alltid landa relativt
nær heimstaden sin. Ei hovudsak for ein skipsførar som skulle til Mi3-
fjgrSr, måtte vera at han i det minste ikkje dreiv meir ut av kurs enn at
han kom til Nord-Island. Skulle han greia det støtt, laut han vera både
dugande og heppen. Men med Hvita i K må vera meint den velkjende
hamna i BorgarfjgrSr på Vest-Island. Dette måtte likevel vera ein lite
heppeleg landingsplass for O. når han skulle heim. Frå Hvita måtte han
då sigla vidare den lange og verharde leia kring VestfirSir om skipet skulle
setjast opp i HrutafjprSr, der det etter soga brukte stå. Og jamvel om ein
tenkte seg at skipet av og til vart oppsett i BorgarfjprSr, ville varetrans-
1 Utg. 1874. s. 25.
* Saga Library I s. xxv.
" A. R. Taylor godtek forklåringa til E. Magnusson, men legg til at veita honum
truleg kjem av eit viS hanrt (Skirnir 1951 s. 174).