Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 110

Den stillinga vitskapsmennene har teki til strofene, heng nøye saman
med synet deira på overleveringa til soga i det heile. F. Jonsson var lenge
i tvil om kor vidt 6f-strofene var ekte eller ei, men rekna str. 6 for ekte,
d. e. av 6sp. som historisk person1. A. Heusler våga ikkje ha nokor mein-
ing om alderen til strofene2. I utg. 1933 hevdar F. Jonsson framleies at
str. 6 er „oprindeligt i sagaen11, men at dei hine strofene ikkje har høyrt
til soga opphavleg. Han tenkjer seg likevel at heller ikkje desse strofene
treng vera „uægte11, då dei kan ha levt på folkemunnen ubundi av soga.
B. M. Olsen trudde helst at alle strofene er dikta på 1200-talet av soge-
forfattaren3. G. Jonsson meinte str. 6 er opphavleg i soga, men at dei hine
strofene er seine og „ortar inn i M“4. S. Nordal hevdar og at str. 1-5 er
seinare tildikting, men at str. 6 „rimeligvis11 er eldre enn soga5.
Ved omdøming om alderen til strofene har overleveringstilhøva inte-
resse. Her finst sume mindre feilar som etter måten lett let seg retta.
Str. 1 „geck ek" lyt vera rangt for get ek. Etter eit gekk måtte sinni verta
å tolka som „fylgje11 eller „stønad11. Men då skulle ein venta Oddi i sinni,
jfr. rida el. {ara i sinni e-m. Rettar ein til get, vert både genitiven Odds
og komplementet at sinni naturlege. aldregi skulle då svara til alls ekki.
Med denne rettinga vil strofa høva mykje betre til svar på Eg.s ord føreåt,
og samsvarar samstundes betre med Of.s ord etterpå i prosaen. - „Sa hann
litid“ meinte alt H. FriSriksson kunne koma av eit sa kann litit. kunna
til laga er of tåre brukt om det å forstå seg på lov6. - Bortf allet av n i
vitra(n) (str. 2) er eitt av dei mange bortf alla av ein bokstav i slutten av
ord i M-t. - Rettinga {o)nuet i str. 3 fylgjer av bokstavrimet. heima er
truleg rangt for det velkjende mannsheitet beima7 * *. - Etter måten einfelte
er og F. Jonssons rettingar av „sattar" til SQttum str. 5, og „slidrum" til
skeidum i str. 6 (for skuld allitterasjonen). - I det store og heile er stro-
1 Litt.hist. I (1894) s. 524-525, II 1 (1898) s. 471; Aarbøger 1912 s. 16-17;
Litt.hist. I (1920) s. 515, II (1923) s. 465.
2 Utg. 1897 s. xlii, utg. 1913 s. xlv.
3 Um islendingasogur s. 272.
4 ff. VII s. xcvii.
8 Nord. kult. VIII :B s. 257.
6 Fritzner: sinn n. 1 (III 247 a); aldri 3; kunna 2 (II 359b). - Lex. poet.: sinn
= „hjem“ er fri konstruksjon; jfr. E. A. Kock: Not. Norr. § 2784.
7 Tolkinga av heima som objekt (E. A. Kock: Not. Norr. § 882) høver mindre i
sogesamanhengen, der det er tale om einskildmenner, og er med sitt meir abstrakte
innhald ikkje så naturleg i ei slik strofe.