Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 80

78
i K-t. Men når det gjeld utforminga, representerer denne staden sam-
stundes ei føregriping av noko som står i M-t nedanfor i 4813~14: pvt at
yllum ynna ek ilis hlutar af pessu måli nema pér einum. At orda høyrer
til på denne siste staden, i 4813-14, går fram av at K-t der har noko til-
svarande (rett nok på rang stad også det, jfr. til 4813~14>28). - Den
føregripinga vi nett har drøfta, er det då truleg og som held fram i det
fylgjande, når orda en ek veit-----adrir munu i K-t 4722~24 liknar en
hafa mun hann-----ovirding i 4814-16. Pluss-teksta i K-g i denne replikken
viser seg altså i det heile å vera ei samanstøyping av tekstinnhald som opp-
havleg har stått lengre framme eller lengre bak i soga. - At utf. av K-g
har lesi eit førelag som har likna M-t her, viser ordet sæmdarhlut 4723,
som svarar til scemdarhlutr 47 5. I dei to gjerdene har ordet rett nok litt
ulik plasering og ulik stilistisk valør. I M-g er dette noko høgtidlege ordet
nytta til eit slags pynt på pengemuta, og med ein serleg pregnans. Det er
eit ord som heile replikken liksom toppar seg i. I K-g har ordet og ein
vyrdeleg plass, men ruver ikkje på same måten. Bruket i K-t minner for
så vidt meir om det vi finn i M-t nedanfor i 5511. - 476’ 25 eigi medalkarl
vandr M, inn versti karl K. Meir nyansert ordval i M-g, grovare i K-g. —
478-to eigi eru f>gr---vanda M. Ein parallelt til dette i M-g i samtalen
med Gell. i 5419. 6f.s lystige spott over kor styvne hovdingane er, målber
noko av hovudideen i soga. Det er ingen grunn til å rekna dette for uopp-
havleg. Men desse orda er ikkje strengt naudsynlege for hendingane -
difor kvorvne i K-g? - 4710~12> 26~27 nu skaltu----sceri pin M, eigi beidi
---eida pina K. Replikken i K går att i heilt same form i K-g 5430-31. -
4714 Egill kvad svå vera M. Denne stadfestinga til Eg. samsvarar med
den ålmenne taktikken til 6f. elles i soga, at han let motspelaren stadfesta
det logiske utgangspunktet for resonnementet før han går over til den av-
gjerande argumentasjonen. Same åtferda finn vi både i samtalen med
O. (306~7’24'25), domarane (3215-16.29-39, 338-9, i9-20); Qell.
(5014_15>28~29) og sambandsfelagane (576~8>it-23), og ^esse stadene ;
båe gjerder. Denne måten å innleia argumentasjonen på er altså noko opp-
havleg elles, og då truleg også her. I K-g er ikkje herre dette svaret, men
og den føregående replikken til Eg. borte. Den mest einfelte forklåringa
på dette er den at utf. av K-g beint fram har hoppa over desse innskota til
Eg. for å stytta. - 4710>30~31 at kjosa, hvårt vera skal M, at bandamenn
tæki sjålfdæmi K. M-g litt knapp. „Frendane“ kunne sjølvsagt ikkje
finna på å velje anna enn eitt alternativ, forlik. Dette forklårar den
bundne forma gardin etterpå. (På same vis er utan vidare brukt bunden