Bibliotheca Arnamagnæana - 01.12.1957, Blaðsíða 40

38
schiold meinte her kanskje burde stå mætti eigi20. - 1710-183, I721-1814,
1729_1825
nu verSr----eigi M, JS, verdr nu-----viti K. K-g lite naturleg.
O. kunne ikkje lett i fleire dagar (slik må vi skjøna K-t) lata som han
ikkje visste at gardsstyraren hadde slutta å arbeida. Derimot var det ingen
vanske med å ignorera den tingen at Osp. drog frå garden, ein episode som
naturleg måtte gå føre seg heller stillvori. — 181_5> 13-i7, 25-28 j)ai var
----ordit M, JS, l>at var------ordit K. M-g har den naturlege rekkje-
fylgja: Osp. gjer seg i stand til å fara; O. let som han ikkje veit det;
dei skilst utan å seia farvel; Osp. dreg bort; O. let som ingen ting. I K-g
er rekkjefylgja unaturleg: Osp. gjer seg i stand til å fara; Osp. dreg sin
veg; Osp. seier ikkje farvel til O.; Osp. dreg til SvglustaSir og vert buande
der; O. let som ingen ting. - K-g nemner at Osp. hindr klyfjar sinar og
at Svala fylgjer med. Denne opplysninga kan jamførast med overskotsinn-
haldet i K 421~22 (viSu, hvali ok fiska). Båe stader er innhaldet i pluss-
teksta lett å konstruera ut frå samanhengen. - Å draga bort frå tenesta
på denne måten var forbodi i loven og kunne gjeva grunnlag for søks-
mål27. - 18°> tt-18, 29 um haustit M, JS, K. Står på rett stad i M-g; i
hovudsetn. i staden for i undersetn. i K. - 18".19’ 30 fra f>vi er M, fra f>vi
sem JS, sem K. Les ein K-t isolert, vert det mest naturleg å taka sern for
jamføringspartikkel. Berre samanhengen med det fylgjande og samanlik-
ning med M-g viser at sem her er relativpartikkel i ei sterkt samandregen
relativsetn.28 M-g har det fullstendige. - 188> 20,3i fjora tigu (skr. xl)
M, JS, sex tiga (skr. Ix) K. Skilnaden mellom gjerdene her kan koma av
mislesing. I avskrifter og omformingar av søgetekster kan vi oftare finna
ein tendens til å auka tala. Noko av det same ser vi og i K-t, men ikkje
konsekvent gjennomført. Jfr. s. 286. — 189-i°> 21-22,31-32 er _ _
finnask eigi M, JS, er nu----fj'jll K. ok finnask eigi må ha stått i førelaget
til han som forma K-g, for dei er føresetnaden for det fylgjande kynligt
potti mgnnum petta. Vi legg merke til den poetiske dåmen over desse orda
i M-g. - 1811-12. 22-23, 1832_1020 tø af _ _ menn M) jg> tø a{ _ _
manni K. Døme på at logiske nyansar vantar i K-g. K-t slår utan vidare
fast at O. hadde større felukke enn andre. Dette høver dårleg med at han
no lid eit stort tap. I M-g finn vi derimot ei meir subjektiv formulering
som forsonar motsetnadene: Folk tyk te O. hadde meir felukke enn andre.
Men om det i røynda var slik, kunne ein no taka til å tvila på. - 1812—192,
26 ANF V 152.
27 Gråg. Ia 133.
28 H. Halldorsson held fram at K-t er rang her (fsl. ordt. s. 237-238).