Andvari - 01.01.2013, Side 67

andvari
„annað eins skáldséní hafa ÍSLENDINGAR ALDREI ÁTT‘
65
í ágúst 1823 sendi Bjarni Finni Magnússyni sitt „nýjasta poetiska product
Veturinn" sem fyrr segir. Bjarni biður hann ekki beinlínis fyrir kvæðið, en
tilgangurinn með því að senda honum það ætti að vera augljós. Finnur hafði í
hyggju að gefa út safn danskra þýðinga sinna á íslenskum kvæðum og Bjarni
sýnir því áhuga. Ekki var gert ráð fyrir að í safninu væru samtímakvæði svo
að „ei máttu þess vegna ætlast til að eg álíti Vetur minn þess verðan að koma
útlagður inn í safn þitt.“ (BThBréf 1:158-59) En Finnur birti ekki Veturinn
í Sagnablöðum né gaf út fyrirhugaðar kvæðaþýðingar. Kvæðið kom fyrst á
prent vorið 1832 eins og síðar verður vikið að.
Bjarni sendi Finni 3. mars 1824 „Útfararminningu" um Stefán amtmann
á Möðruvöllum, föðurbróður sinn, „og bið þig að það megi komast í Sagna-
blöðin ef þú heldur að það ei skemmi þau, og vona eg hér í bænheyrslu af þér
þar eð öðru var þar pláss gefið áður um amtmann sál. Stephensen11.20 Bjarni
mat frænda sinn mikils, vandaði til kvæðisins og leyndi því ekki hve annt
honum var um að það fengist birt. Finnur kom kvæðinu í prentun jafnskjótt og
það barst en hann tók fram að það væri birt „eftir innilegri beiðni hlutaðeig-
enda“. Það var því nánast birt sem vinargreiði og liggur við að Finnur biðjist
afsökunar á því. Kvæðið er 17 erindi undir fornyrðislagi og á fornlegu máli
sem þótti við eiga þegar notaðir voru fornir hættir. Hann grípur til sterks lík-
ingamáls sem á köflum gæti jafnvel þótt ýkjukennt:21
Hvör er sá niður
í norðri heyrist
sem harmahljóð
hljómi í fjarska?
Erat þó kvein
sem konur sýti
né ópi líkt
ungra barna!
Niðurinn er eins og þegar flokkur hermanna sýtir látinn foringja og svellur
svo mjög hjarta að brynjur springa, segir í framhaldinu. Hann grípur oftar til
ýktra lýsinga:
Mun hafskip fyrr
hafnar leita
Baldjökuls í
bugðu miðri
ok hvalur fyrr
við Hofs jökul
núa hlið
en nafn hans deyi.