Jökull - 01.01.2021, Qupperneq 137

Jöklarannsóknir á Íslandi á fimmta áratugnum
Við rönd Dyngjujökuls hjá Kistufelli 1946. Fremst er Ford-drossía Egils Kristbjörnssonar en bak við hana
sér í annan jeppann. – Vehicles by the northern edge of Vatnajökull in August 1946. Ljósm./Photo. Sigurður
Þórarinsson.
Jepparnir á keðjum komnir inn fyrir mestu drýlaraðirnar á Dyngjujökli 1946. – Jeeps on the ablation area of
Dyngjujökull outlet lobe in 1946.Ljósm./Photo. Sigurður Þórarinsson.
Þá vorum við komnir inn í krapabelti jökulsins og bíl-
arnir vildu ekki meira af slíku. Jökulsprungur voru
okkur ekki til trafala, en mikið var af jökuldrýlum og
vatnsrásum. Hrjúfur og krókóttur „vegur“.
Hópurinn hélt til í tjöldum í fimm daga áður en
birti upp. Í þessari ferð fengum við smjörþefinn af
hvernig hægt var að ferðast með þetta nýja tæki. Það
kom í ljós að ef snjórinn var eitthvað kramur, þá dró
hann okkur ekki. Beltið spólaði í snjónum, núnings-
mótstaðan var of mikil milli sleðans og snævarins.
Þess vegna urðum við að snúa sólarhringnum og ferð-
ast á nóttunni, þá gekk sleðinn vel. Fyrst var farið í
Grímsvötn en það leit illa út í upphafi því sleðinn dró
ekki, við skildum því eftir mestallan farangur, þ.á.m.
svefnpokana. Þannig komumst við af stað. Tveir sátu
á sleðanum, Steinþór stýrði yfirleitt, en hinir voru
dregnir á skíðum. Okkur tókst að gera þær mælingar
sem til stóð í Grímsvötnum, þ.e. hve djúpt skarðið
væri út úr vötnunum austur með Grímsfjallinu. Við
fórum aldrei upp á Grímsfjallið í þessari ferð. Á
JÖKULL No. 71, 2021 135