Úrval - 01.07.1954, Side 75

Úrval - 01.07.1954, Side 75
Hvers vegna eru öll atóm eins? Grein úr „The Listener", eftir O. B. Frisch. 1 hinum smágerva heimi frumeindanna ríkja allt önnur lögmál en í okkar stóra veröld. Þar eru allsráðandi þau lög- mál sem kennd eru við kvanta. Nokkur atriði og afleiðingar þessa eru skýrð i greininni hér á eftir, en höfundur hennar er forstjóri kjarneðlisfræðideildar í vísindastofnun er brezka ríkisstjórnin hefur komið á fót. 'C’NGIR tveir hlutir eru alveg eins, eða svo er að minnsta kosti að jafnaði talið. Tví- burabræður geta verið afar líkir, en þeir eru ekki alveg eins, það er enginn vafi á hvor er hvor. Þótt teknir séu tveir nýslegnir peningar, þá eru þeir ekki að öllu leyti eins, en ef til vill þarf smásjár við til þess að greina muninn. En í eðlisfræði nútímans er því haldið fram að tvö atóm sömu tegundar séu algerlega eins, þar sé ekki um minnsta mun að ræða. Ein mótbára kemur þegar upp í hugann: þótt atómin væru sköpuð eins, mundu þau þá halda áfram að vera eins? Milljónir árekstra verða milli hvers atóms og nágranna þess á hverri sekúndu, ætla mætti því að þau fengju fljótlega skrámur og beyglur. En það er geypilegur munur á atómi og peningi. Peningur getur skrámast og beyglast á ótal stöðum og ótal vegu; sagt á annan og eðlisfráeðilegri hátt: peningurinn getur komizt í margvíslegt ástand frábrugðið sínu upphaflegu ástandi og haldið þó áfram að vera sami peningurinn. En samkvæmt kvantafræðinni á atóm sér ekki nema takmarkaðan fjölda á- standsmynda. Við venjulegan stofuhita eru árekstrar þess við nágrannana ekki mjög ofsa- legir, og atómið heldur áfram að vera í sínu eðlilegasta á- standi hinnar minnstu orku. Það hegðar sér svipað og góður bolti, breytir lögun sinni lítið eitt við hvern árekstur en nær sér strax aftur. Sé hitinn hár, verða árekstrarnir ofsa- fengnari og þá getur farið svo að atómið komist í nýtt ástand við árekstur, en það verður ekki lengi í því ástandi; það losar sig við aukaorkuna með því að senda frá sér ljósleiftur og hrekkur um leið í sitt fyrra ástand, ástand hinnar minnstu orku. Atóm er því ólíkt peningi að tvennu leyti: það hegðar sér
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.