Læknablaðið : fylgirit - 05.01.2015, Síða 16

X V I I V Í S I N D A R Á Ð S T E F N A H Í
F Y L G I R I T 8 2
16 LÆKNAblaðið/Fylgirit 82 2015/101
sjúklingur meðal sýktra lést. Í öllum sýkingatilfellum og 13/15 mögu-
legum tilfellum var bakterían ónæm fyrir penicillíni en í 63% tilvika þar
sem hún var ekki talin völd að sýkingu (p=0,003).
Ályktanir: Það er mikilvægt að taka jákvæðar ífarandi ræktanir af
Bacillus alvarlega vegna hættu á lífshættulegri sýkingu, sérstaklega ef
sjúklingar þjást af sprautufíkn og/eða ónæmisbælingu.
E 24 Triclosan-húðaðir saumar til að fyrirbyggja
bringubeinssýkingar eftir opnar hjartaskurðaðgerðir
Tómas Guðbjartsson1,5, Steinn Steingrímsson1,2, Linda Thimour-Bergström1,
Henrik Scherstén2, Örjan Friberg3, Anders Jeppsson1,4
1Hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 2Sahlgrenska háskólasjúkrahúsinu í Gautaborg,
3Sahlgrenska háskólasjúkrahúsinu í Örebro, 4Sahlgrenska Akademían, Gautaborgarháskóla,
5læknadeild Háskóla Íslands
tomasgud@landspitali.is
Inngangur: Skurðsýkingar eru algengur fylgikvilli opinna hjartaskurð-
aðgerða. Fjöldi rannsókna hefur sýnt að saumar sem húðaðir eru með
triclosan, sem er bakteríudrepandi efni, geti fækkað skurðsýkingum, t.d.
eftir kviðarholsaðgerðir og bláæðatöku á ganglimum. Markmið rann-
sóknarinnar var að skoða tíðni bringubeinsskurðssýkinga eftir opnar
hjartaaðgerðir með triclosan-húðuðuðum saumum.
Efniviður og aðferðir: Framskyggn tvíblind slembirannsókn sem
framkvæmd var á Sahlgrenska hjáskólasjúkrahúsinu frá 2009 til 2012.
Rannsóknin var gerð á 352 sjúklingum sem gengust undir krans-
æðahjáveitu með eða án lokuaðgerðar. Skurðsári var lokað með annars
vegar triclosan-saumi (Vicryl Plus®) eða hefðbundnum sjálfeyðandi
sárasaumi (Vicryl®) og hóparnir bornir saman. Eftir aðgerð voru sárin
skoðuð reglulega á legudeild og síðan 30 og 60 dögum frá útskrift.
Sýking var skilgreind skv. CDC-skilmerkjum.
Niðurstöður: Hóparnir voru sambærilegir hvað varðar aldur, hlutfall
karla og tíðni áhættuþátta kransæðasjúkdóms eins og sykursýki og
reykinga. Sýking í bringubeinsskurði greindist hjá 43 sjúklingum; 23 í
triclosan-hópi borið saman við 20 í viðmiðunarhópi (12,8% á móti 11,2%,
p=0,63). Í flestum tilfellum (36/43) var um yfirborðssýkingu að ræða en
7 sjúklingar (2.0%) höfðu djúpa miðmætissýkingu. Bakteríur ræktuðus
hjá 33 af 43 sjúklingum, oftast Staphylococcus aureus (35%) og kóagulasa
neikvæðir staphylokokkar (28%).
Ályktanir: Triclosan-húðaðir saumar lækka ekki tíðni skurðsýkinga í
bringubeinsskurði eftir opnar hjartaskurðaðgerðir.
E 25 Góður langtímaárangur kransæðahjáveituaðgerða á Íslandi
Hera Jóhannesdóttir1, Jónas A. Aðalsteinsson1, Tómas Andri Axelsson1, Linda Ósk
Árnadóttir1, Helga Rún Garðarsdóttir1, Arnar Geirsson2, Guðmundur Þorgeirsson1,3,
Tómas Guðbjartsson1,2
1Læknadeild Háskóla Íslands, 2hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 3hjartadeild
Landspítala
hej23@hi.is
Inngangur: Kransæðahjáveituaðgerð er algengasta opna hjartaaðgerðin
á Íslandi. Langtímaárangur þessara aðgerða hefur lítið verið rannsak-
aður, bæði hér á landi og í öðrum löndum. Tilgangur þessarar aftur-
skyggnu rannsóknar var að kanna afdrif sjúklinga með áherslu á lang-
tímafylgikvilla og lifun.
Efniviður og aðferðir: 1622 sjúklingar (meðalaldur 66 ár, 82% karlar,
meðal EuroSCOREst 4,7) gengust undir kransæðahjáveituaðgerð
(23% á sláandi hjarta) á Landspítala 2001-2012. Auk klínískra og
aðgerðartengdra þátta voru eftirfarandi endapunktar skráðir: hjarta-
áfall, heilablóðfall, þörf á endurhjáveituaðgerð, kransæðavíkkun með
eða án kransæðastoðnets og dauði. Áhættuþættir allra ofangreindra
endapunkta þegar þeir voru teknir saman (major adverse cardiac and
cerebrovascular events, MACCE) og dauða voru fundnir með Cox-
aðhvarfsgreiningu. Meðaleftirfylgd var 6,7 ár.
Niðurstöður: Heildarlifun 1, 5 og 10 árum frá aðgerð var 96%, 89% og
73%. Tíðni MACCE var 9% einu ári frá aðgerð og 20% eftir 5 ár. Fimm
árum frá aðgerð höfðu 4,6% sjúklinga greinst með heilaáfall, 2,1%
sjúklinga greinst með hjartaáfall og 6% farið í kransæðavíkkun með eða
án stoðnets. Aðeins fjórir sjúklingar (0,3%) þurftu endurhjáveituaðgerð
5 árum frá aðgerð. Sjálfstæðir forspárþættir MACCE voru EuroSCORE
og bráður nýrnaskaði skv. RIFLE-skilmerkjum og blæðing 24 klst. eftir
aðgerð. Forspárþættir lifunar voru þeir sömu auk aldurs og aðgerðarárs.
Ályktanir: Langtímaárangur kransæðahjáveituaðgerða á Íslandi er
góður og fer batnandi. Fimm árum frá greiningu eru 89% sjúklinga
á lífi og 80% þeirra hafa ekki fengið alvarlega fylgikvilla eða þurft á
enduraðgerðum að halda.
E 26 Has there been significant improvement in implant dentistry
over the last decade?
Bjarni E. Pjetursson1, Ásgeir G. Ásgeirsson1,3, Marcel Zwahlen2, Irena Sailer3
1Faculty of Odontology, University of Iceland, 2Department of Social and Preventive Medicine,
University of Berne, 3Department of Fixed and Removable Prosthodontics and Dental Material
Science, University of Zürich
bep@hi.is
Introduction: The objective of this systematic review was to assess and
compare the survival and complication rates of implant-supported
reconstructions reported in studies published in the year 2000 and be-
fore, to those reported in studies published after the year 2000.
Methods and data: Three electronic searches complemented by
manual searching were conducted to identify 139 prospective and retro-
spective studies on implant-supported reconstructions. Survival and
complication rates were calculated using Poisson-regression models and
multivariable robust Poisson-regression was used to formally compare
the outcomes of older and newer studies.
Results: The 5-year survival rate of implant-supported reconstructions
was significantly increased in newer studies. The overall survival rate
increased from 93.5% to 97.1%, the survival rate for cemented reconst-
ructions increased from 95.2% to 97.9%, the survival rate of screw-
retained reconstruction increased from 77.6% to 96.8%, the survival-rate
of implant-supported single crowns (SCs) increased from 92.6% to 97.2%
and the survival rate of implant-supported fixed dental prostheses
(FDPs) increased from 93.5% to 96.4%. The incidence of esthetic comp-
lications was decreased in the more recent studies, but the incidence of
biological complications was similar. The results for technical complica-
tions were inconsistent.
Conclusions: The results of the present systematic review demonstrated
a positive learning curve in implant dentistry, representing in higher
survival rates and lower complication rates reported in more recent
clinical studies. The incidence of esthetic, biological and technical comp-
lication, however, is still high. Hence, it is important to identify these
complications and their etiology to make implant treatment even more
predictable in the future.