Læknablaðið : fylgirit - 05.01.2015, Page 18

X V I I V Í S I N D A R Á Ð S T E F N A H Í
F Y L G I R I T 8 2
18 LÆKNAblaðið/Fylgirit 82 2015/101
E 30 The role of natural killer cells in resolution of antigen-induced
inflammation
Ósk Anuforo1,2,3,4, Ingibjörg Harðardóttir1, Jóna Freysdóttir2,3,4
1Biochemistry and Molecular Biology, Faculty of Medicine, Biomedical Center, University
of Iceland, 2Department of Immunology, Faculty of Medicine, Biomedical Center, 3Centre
for Rheumatology Research, Landspítali University Hospital, 4Department of Immunology,
Landspítali University Hospital
oua@hi.is
Introduction: Resolution of inflammation is important in preventing
chronic inflammation. Natural killer (NK) cells are known to act as the
first line of defense during an infection. This study examined the role of
NK cells in the resolution of antigen-induced inflammation.
Methods and data: Mice were injected intravenously with the NK cell
depleting antibody, anti-asialo GM1, or a control antibody. Prior to
NK depletion, the mice were immunized twice subcutaneously with
methylated BSA (mBSA) and 24 hours after depletion peritonitis was
induced by injecting mBSA into their peritoneum. Prior to and at several
time-points following peritonitis induction, peritoneal exudates, spleen
and parathymic lymph nodes were collected, cells counted and express-
ion of surface molecules determined by flow cytometery. Concentration
of cytokines and soluble cytokine receptors was determined by ELISA,
lipid mediator metabolomics by LC-MS/MS, and mBSA in spleen and
parathymic lymph nodes by immunoenzyme staining.
Results: The numbers of NK cells in the peritoneum were decreased
by 50% 36 hours after injection of the depleting antibody. Most of them
were mature, CD11bhighCD27+ cells. Immature CD11b-CD27+ NK cells
increased after induction of inflammation in the control group but
not in the NK depletion group. Neutrophils increased in number after
induction of inflammation and reached basal levels in the control group,
whereas in the depletion group they remained high throughout the
study. NK cell depletion had little effect on other cell types.
Conclusions: These results show that NK cells are indispensible for re-
solution of inflammation.
E 31 Fylgjuprótein 13 (PP13): Möguleg fyrirbyggjandi áhrif á
meðgöngueitrun
Tijana Drobnjak1, Helga Helgadóttir1, Hamutal Meiri2, George Osol3, Maurizio
Mandala4, Berthold Huppertz5, Sveinbjörn Gizurarson1
1Lyfjafræðideild Háskóla Íslands, 2Telemarpe Ltd, 3Department of Obstetrics, Gynecology
and Reproductive Sciences, University of Vermont College of Medicine, 4Department of Cell
Biology, University of Calabria, 5Institute of Biology, Ecology and Earth Science, Histology and
Embryology, Medical University of Graz
tid4@hi.is
Inngangur: Meðgöngueitrun (ME) er aðalorsök fóstur- og mæðradauða
og er algengi hennar um 2-8%. Enn er engin meðferð í boði sem verndar
konur gegn ME. Safngreining á 18 klínískum rannsóknum hefur sýnt að
minnkaður styrkur fylgjupróteins PP13 í fyrsta þriðjungi meðgöngunn-
ar, leiðir til þróunar á ME. Hlutverk PP13 hefur ekki enn verið fyllilega
útskýrt, en vitað er um ónæmisbælandi áhrif þess, auk þess sem það
hefur sækni í N-asetýl galaktósamínleif á AnxAII viðtökum. Til er nátt-
úrulegt afbrigði próteinsins sem skortir thymidine í stöðu 221 (DelT221),
en sú stökkbreyting tengist erfðum og má finna í fólki af afrískum upp-
runa og veldur alvarlegri ME snemma á meðgöngunni.
Efniviður og aðferðir: Osmótískum dælum með PP13, DelT221, eða
saltvatni hefur verið komið fyrir í þunguðum rottum (n=21), strax og
fylgjufestingin hefur átt sér stað á 8. degi meðgöngunnar.
Niðurstöður: Lækkun á blóðþrýstingi (um 20 mm Hg) á meðan prótein-
ið seytist út sem og marktæk þyngdaraukning fylgju og stærð hvolpa í
lok meðgöngunnar samanborið við viðmiðunarhópa sem fengu saltvatn
eða DelT221. Rannsóknir hafa einnig leitt í ljós að PP13 hefur bein áhrif á
æðavíkkun í óþunguðum rottum.
Ályktanir: Niðurstöðurnar benda til þess að PP13 sé mikilvægt
fyrir stjórnun á blóðþrýstingi, æðanýmyndun í legi og undirbúningi
æðakerfisins snemma á meðgöngunni. Þó að ekki sé hægt að útskýra
verkunarmáta próteinsins eingöngu út frá niðurstöðum þessara rann-
sókna, má áætla að PP13 sé forsenda fyrir þróun og nýmyndun æða-
kerfis í kringum legið, sem leiðir til betri fylgjufestingar og hugsanlega
verndi konur fyrir ME.
E 32 Lifun sjúklinga með áfengisgreiningu sem voru útskrifaðir af
bráðadeild: Lýðgrunduð hóprannsókn
Anna Steinunn Gunnarsdóttir1, Aðalbjörg Kristbjörnsdóttir1, Ragnhildur
Guðmundsdóttir1, Oddný S. Gunnarsdóttir2, Vilhjálmur Rafnsson3
1Miðstöð í lýðheilsuvísindum, Háskóla Íslands, 2vísindadeild Landspítala, rRannsóknarstofu í
heilbrigðisfræði, læknadeild Háskóla Íslands
vilraf@hi.is
Inngangur: Áfengissjúkdómar og aðrir geðsjúkdómar hafa í fyrri rann-
sóknum tengst innbyrðis og einnig hækkaðri heildardánartíðni, einkum
vegna slysa og sjálfsvíga. Markmiðið var að rannsaka lifun sjúklinga
með áfengisgreiningu sem voru útskrifaðir heim af bráðadeild að teknu
tilliti til annarra geðsjúkdóma.
Efniviður og aðferðir: Gerð var framskyggn lýðgrunduð hóprannsókn
á öllum 18 ára og eldri sem komu á bráðsvið Landspítalans tímabilið
2002-2008 og voru útskrifaðir heim en ekki innlagðir. Alls var 107.237
sjúklingum fylgt eftir í dánarmeinaskrá, 1210 með áfengisgreiningu
og 106.027 með aðrar greiningar, í samanburðarhópi. Hættuhlutfall
(HR) og 95% öryggismörk (CI) voru reiknuð þar sem leiðrétt var fyrir
aldri, kyni, komuári, komufjölda og annarri geðgreiningu við útskrift.
Samkvæmt Þjóðskrá komu 78% af íbúum höfuðborgarsvæðisins minnst
einu sinni á bráðasviðið á rannsóknatrímanum.
Niðurstöður: Meðal þeirra sem fengu áfengisgreiningu létust 72 en
4807 í samanburðarhópnum. Leiðrétt HR vegna allra dánarmeina var
1,91 (95%CI 1,51-2,42). HR vegna áfengissjúkdóms var 47,68 (95%CI
11,56-196,59), og HR vegna áfengistengds lifrarsjúkdóms var 19,06
(95%CI 6,07-59,87). HR var hækkað vegna sjúkdóma í blóðrásarkerfi
2,52 (95%CI 1,73-3,68), slysaeitrana (HR=13,64 (95%CI 3,98-46,73)), sjálfs-
víga (HR=2,72 (95%CI 1,08-6,83)) og atburða þegar óvíst er um ásetning
(HR=10,89 (95%CI 4,53-26,16)).
Ályktanir: Áfengisgreining við útskrift heim af bráðadeildinni spáir
fyrir hækkaðri dánartíðni. Niðurstöðurnar sýna ákveðna berskjöldun
þessara sjúklinga og vaknar þá spurning um hvort þörfum sjúklinganna
sé mætt á fullnægjandi hátt á bráðadeildinni.
E 33 Árangur kransæðahjáveituaðgerða hjá yngri sjúklingum
Linda Ó. Árnadóttir1, Tómas A. Axelsson1, Daði Helgason1, Hera Jóhannesdóttir1,
Jónas A. Aðalsteinsson1, Arnar Geirsson2, Axel F. Sigurðsson3, Tómas Guðbjartsson1,2
1Læknadeild Háskóla Íslands, 2hjarta- og lungnaskurðdeild Landspítala, 3hjartadeild
Landspítala
loa6@hi.is
Inngangur: Flestir sem gangast undir kransæðahjáveituaðgerð eru
nálægt sjötugu. Tilgangur rannsóknarinnar var að kanna árangur
kransæðahjáveituaðgerða hjá yngri sjúklingum (≤50 ára), meðal annars
snemmkomna fylgikvilla, dánartíðni innan 30 daga og langtímalifun.